تنوع عصبی در کودکان چیست؟

در دنیای روان شناسی تعاریف متفاوتی وجود دارد. برخی از این تعاریف را ممکن است بشانسید. برخی هم برای شما تازگی دارند. یکی از مباحثی که در دنیای امروزی مطرح است مسائل روانی و عصبی است. اختلالات روانی انواع مختلفی دارند. یکی از مواردی که اختلالات روانی همیشه به انسان ها فشار می‌آورد عدم مدیریت آن است. در روان شناسی عصبانیت تعاریف زیادی دارد. عصبانیت برای همه ما ممکن است به وجود بیاید. در دنیایی که زندگی می کنیم هر لحظه ممکن است به علت شرایط مختلف دچار عصبانیت شویم. عصبانیت انواع مختلفی دارد. بخشی از عصبانیت به علت محل کار شما هم می تواند باشد.

گاهی اوقات اما بچه ها والدین را عصبانی می کنند. گاهی اوقات ممکن است دیده باشید که کودکان بیشتر این کار را انجام می دهند. در ادامه می خواهیم ببینیم تنوع عصبی در کودکان چگونه است؟ هر فردی در طول زندگی خود ممکن است انواعی از عصبانیت را تجربه کند. عصبانیت ها می تواند به علت های مختلفی باشد. یک فرد ممکن است در هنگام رانندگی عصبانیت زیادی داشته باشد. این عصبانیت از طریق راه های مختلف می تواند حل شود.

برای این امر هر روان شناسی از طریق راه های مختلفی این کار را انجام می دهد. برای مثال ممکن است یک روان شناس برای یک فرد راه های مختلفی مثل تمرین با خود یا استفاده از وسایل مخصوص برای کاهش عصبانیت استفاده کند. در ادامه این مقاله که در وبسایت همکده به عنوان اولین و بزرگ ترین مرکز مشاوره تلفنی  روان شناسی در ایران و ارائه دهنده خدمات مشاوره و روان شناسی نوشته شده است می خواهیم در ارتباط با تنوع عصبی در کودکان چیست؟ صحبت کنیم.

تنوع عصبی چیست و چه تاثیری بر کودکان دارد؟

تنوع عصبی این ایده است که برای افراد عادی و قابل قبول است که مغزهایی متفاوت از یکدیگر کار کنند.

به جای این که فکر کنیم زمانی که برخی افراد مانند دیگران عمل نمی کنند، مشکل یا مسئله ای وجود دارد. تنوع عصبی تفاوت ها در عملکرد مغز و ویژگی های رفتاری را به عنوان یک عنصر طبیعی از تنوع جمعیت انسانی در بر می گیرد.

تاریخچه تنوع عصبی

همانطور که اوتیسم بیشتر شناخته شده است، تلاش شده است تا آن را به عنوان یک بیماری تلقی نکنند. بلکه روشی متفاوت برای عملکرد مغز برخی افراد در نظر گرفته شود. مفهوم تنوع عصبی در طول مبارزه برای آگاهی و حقوق اوتیسم معرفی شد. یک جامعه شناس به نام جودی سینگر (که مبتلا به اوتیسم است) این اصطلاح را در سال 1997 ابداع کرد.

نکته ای در ارتباط با این زمینه

اگر چه ایده تنوع عصبی و نگاه کردن به مغزها به طور طبیعی متفاوت به جای ناقص در اشاره به افراد در طیف اوتیسم ابداع شد. اما از آن زمان به روش های دیگری که مغز می تواند عملکرد متفاوتی داشته باشد، مانند افراد مبتلا به ADHD و نارساخوانی، ابداع شد.

دو سویه تنوع عصبی در افراد چگونه است؟

دانستن در مورد تمام روش‌های متفاوتی که مغز می‌تواند کار کند، مفید است. در زیر چتر تنوع عصبی، افراد در یکی از دو زیرمجموعه قرار می‌گیرند: نوروتایپیک یا نورواگرا.

چه افرادی تنوع عصبی دارند؟

• افرادی که پردازش و عملکرد مغز استاندارد ندارند
• افراد نوروتایپیک اغلب نمی دانند که نوروتیپیک هستند
• به عنوان “افراد به ظاهر عادی” دیده می شود

نورودیورجنت

افرادی که عملکرد و پردازش مغزشان از آن چه “معمولی” در نظر گرفته می شود منحرف می شود. معمولاً به افراد عصبی واگرا گفته می شود که عملکرد مغز آن ها متفاوت است. این رفتار “غیر طبیعی” دیده می شود.

نکته ای در ارتباط با این زمینه

کلمه نوروتیپیک افرادی را توصیف می کند که دارای رفتارها و پردازش های مغزی استاندارد یا معمولی هستند. افراد نوروتیپیک قبلاً “عادی” در نظر گرفته می شدند و افرادی که نوروتیپیک نبودند به گونه ای رفتار می کردند که گویی دارای اختلالاتی هستند.

قاب بندی نوروتیپیک به عنوان “عادی” بسیار شبیه به ایده هترونورماتیویته است. تصور این است که مستقیم و

درست بودن رفتار راه پیش فرض و منظمی برای افراد است. این که هر جنسیت یا هویت جنسیتی غیر طبیعی و مشکل ساز است، مهم است.

عصبی بودن هویتی است که ریشه در موارد مختلفی دارد.

عصبی بودن هویتی است که ریشه در عدم نیاز به فکر کردن به نحوه عملکرد مغز یا نحوه تجلی آن در رفتارهای شما دارد، زیرا شما به گونه ای عمل می کنید که بسیاری از افراد دیگر نیز انجام می دهند. در نتیجه، بسیاری از افراد عصبی اغلب متوجه نمی شوند که نوروتیپیک هستند.

ممکن است هرگز بیماری هایی مانند اوتیسم یا OCD را تجربه نکرده باشید.  رشد فکری و شناختی را در دوران رشد تجربه کرده اید که در هنجار سن شما در نظر گرفته شده است، به احتمال زیاد شما نوروتیپیک هستید.

نورودیورجنت و تنوع عصبی

بر خلاف افراد عصبی، معمولاً به افراد واگرای عصبی آگاه می شود که مغز آن ها متفاوت عمل می کند. یک فرد واگرای عصبی یک یا چند روش دارد که مغز آن ها خارج از روش “معمولی” عمل می کند. به عنوان مثال، افراد واگرای عصبی ممکن است مبتلا به اوتیسم، ADHD، OCD، دیسپراکسی، نارساخوانی، دیسکالکلیا یا تورت تشخیص داده شوند. زمانی این شرایط به عنوان مشکلاتی تلقی می شد که باید رفع شوند. با این حال، با درک تنوع عصبی، اکنون راه بهتر و مناسب تری برای مدیریت آن ها داریم.

نکته ای در ارتباط با این زمینه

حمایت از تنوع عصبی به جای تلاش برای اصلاح آن ها و تبدیل آن ها به فرآیند های آرامش بخش یا در آغوش گرفتن و تجلیل از مغزهای واگرا متمرکز است. به نوبه خود، کار حمایت از روش‌های جایگزین مدیریت اوتیسم (به جای تحلیل رفتاری کاربردی (ABA) که به دنبال این است که افراد مبتلا به اوتیسم رفتاری مشابه با افراد عصبی داشته باشند) افزایش یافته است.

همچنین توجه به این نکته مهم است که در حالی که افراد عصبی دارای مغزهایی هستند که متفاوت از اکثر مردم کار می کند. اکنون درک بسیار بیشتری وجود دارد که این تفاوت ها می توانند مفید باشند. ویژگی‌هایی که واگرایی عصبی ایجاد می‌کند بسیار متنوع است. این می‌تواند شامل همه چیز از درک بالا گرفته تا توانایی‌های قوی با سیستم‌های رایانه‌ای تا خلاقیت بیشتر باشد.

تأثیر درک تنوع عصبی بر کودکان و افراد مختلف

این ها فقط  افراد واگرای عصبی نیستند که از درک جامعه از تنوع عصبی سود می برند. درک تنوع عصبی به ما این امکان را می دهد که به یکدیگر نگاه کنیم و از روش های متفاوت عملکرد خود قدردانی کنیم. به جای این که فکر کنیم روش‌های «درست» و «نادرست» عملکرد وجود دارد، می‌توانیم همه این تفاوت‌ها را بپذیریم.

آینده تنوع عصبی

اگر چه ایده تنوع عصبی بیش از دو دهه پیش توسط یک فرد اوتیستیک مطرح شد، اما هنوز هم در حال افزایش است. از آن جایی که این ایده برای بسیاری از افراد ایده جدیدی است، ما می توانیم تنوع عصبی را بیشتر درک کنیم. در حال حاضر، بیشتر می توانیم رفتارهای خود را در آینده تغییر دهیم.

دفاع و طرفداری از تنوع عصبی

بزرگ‌ ترین راه درک تنوع عصبی شکل‌دهی به حمایت از جمعیت‌های متنوع عصبی است. این را می‌توان با دور شدن از ABA دید. این فرایند به جای پذیرش روش‌هایی برای کار با تفاوت‌ها، به دنبال «درمان» اوتیسم با اصلاح رفتارهای کودکان مبتلا به اوتیسم است. مغزهایی که اوتیسم به آن ها منجر می شود خطرناک است. بسیاری ABA را نوعی سوء استفاده می دانند. در واقع، وبسایت هایی وجود دارند که موضوع تنوع عصبی و دفاع از آن را بررسی می کنند. این افراد به دنبال درک این موضوع هستند که چرا باید از ABA اجتناب شود. یا این که چه روش‌های بهتری برای کودکان مبتلا به اوتیسم در دسترس است.

درک تنوع عصبی منجر به ایجاد یک شبکه کامل از رهبران و مربیان تنوع عصبی شده است. این ها به دنبال کمک به مردم برای درک نحوه پذیرش و کار با افراد عصبی، به جای تلاش برای اصلاح آن ها هستند.

آموزش و اشتغال

پیشرفت درمان‌های جایگزین به جای ABA برای کودکان مبتلا به اوتیسم، نمونه‌ای قوی از حمایت و روایت در حال تغییر در مورد نحوه آموزش افراد واگرای عصبی است. آگاهی داشته باشید که تنوع عصبی می‌تواند به مهارت‌های خاص قدرتمند منجر شود. این می تواند منجر به تغییر شود که در آن افراد عصبی واگرا بیشتر به دنبال شغل هستند. به عنوان مثال، هاروارد بیزینس ریویو از کارفرمایان درخواست کرد تا افراد عصبی بیشتری را استخدام کنند و آن را یک مزیت رقابتی نامید.

تغییر اجتماعی و تنوع عصبی

انگ و سختی هایی که افراد عصبی با آن مواجه هستند هنوز از جامعه ما محو نشده است. با این حال، درک فرهنگی از تنوع عصبی به ما کمک می‌کند. این کار باعث می شود تا چارچوبی را برای تغییر نحوه تفکرمان در مورد موضوع و نحوه رفتارمان با افراد دارای واگرای عصبی فراهم کنیم.

فقط چند دهه پیش، دانش‌آموزان چپ‌دست مجبور شدند با دست راست‌شان بنویسند، که تأثیرات طولانی‌مدتی داشت. این ایده اکنون احمقانه است. زیرا ما بسیار عادت کرده‌ایم که به کودکان اجازه دهیم با هر دستی که می‌آیند نوشتن را یاد بگیرند. به طور طبیعی برای آن ها حالا چپ دستی یک تفاوت محسوب می شود نه یک اختلال.