بازی درمانی چیست؟

در جهانی که زندگی می کنیم، روزانه راه های درمانی مختلفی برای روح و روان انسان به وجود می آید. ممکن است شما بعضی از این راه های درمانی را بشناسید یا حتی آن ها را امتحان کرده باشید. روان شناسان و دانشمندان، به تازگی راهی را برای از بین بردن اختلالات روانی پیدا کرده اند، که آن را بازی درمانی نامیده اند. ما هم در این مقاله قصد داریم با این روش درمانی آشنا شویم و فرآیند های آن را برای شما توصیف کنیم.

بازی درمانی

بازی درمانی، نوعی مشاوره یا روان درمانی است که از بازی برای ارزیابی، پیشگیری یا درمان چالش های روانی، اجتماعی استفاده می کند. اگرچه بازی درمانی را می توان برای بزرگسالان استفاده کرد. اما، بیشتر برای کودکان استفاده می شود. از خارج، بازی درمانی فقط در مورد سرگرمی با اسباب بازی ها به نظر می رسد. با این حال، تحقیقات نشان می دهد که بازی درمانی در درمان انواع مسائل بهداشت روان و اختلالات رفتاری موثر است. بازی درمانی، نوعی از درمان است که عمدتا برای کودکان استفاده می شود. این مسئله به این دلیل است، که کودکان نمی توانند به خوبی برخی از احساسات خود را پردازش کنند یا مشکلات خود را برای والدین یا بزرگسالان دیگر بیان کنند.

چرا از بازی درمانی استفاده می شود؟

کودکان، فاقد مهارت های شناختی و کلامی برای گفتگو در مورد برخی از موضوعات هستند. به عنوان مثال، غم و اندوه می تواند بسیار پیچیده باشد و کودک ممکن است در بیان افکار و احساسات خود دچار مشکل شود. بازی درمانی، می تواند راهی عملی برای کودکان باشد تا بتوانند روی موضوعاتی که برای آن ها ناراحت کننده است، کار کنند. آن ها می توانند صحنه ها را بازی کنند تا روانشناسان به بررسی مشکلات آن ها بپردازند.

یا این که شخصیت هایی را خلق کنند تا بتوانند احساسات خود را راحت تر به اشتراک بگذارند. کودکان، اغلب احساسات خود را با اسباب بازی ها نشان می دهند. کودکی که یکی از عزیزان خود را از دست داده است، ممکن است با استفاده از عروسک ها شخصیتی غمگین نشان دهند که دوستش را از دست داده است.

نکته قابل توجه

ممکن است کودکی که شاهد خشونت خانوادگی بوده است، از خانه عروسک ها برای به تصویر کشیدن کودکی که زیر تخت مخفی شده است، استفاده کند. زیرا، بزرگسالان در حال دعوا هستند. بسته به نوع بازی درمانی که استفاده می شود، درمانگر ممکن است در نقاط مختلف نمایش مداخله کند تا به حل یک مسئله کمک کند. بازیگر درمانگر، ممکن است کودک را مشاهده کند. زیرا، کودک به شخصیت کمک می کند تا از طریق احساسات او بازی کند. بازی درمانی می تواند به کودکان کمک کند تا مسئولیت رفتاری آن ها بیشتر شود. همچنین، در دل کودک همدلی و احترام را پرورش می دهد.

شما می توانید خود کارآمدی ایجاد کنید تا بتوانند نسبت به توانایی های خودشان اطمینان بیشتری داشته باشند و بتوانند احساسات را به روش سالمی شناسایی و ابراز کنند. علاوه بر آن، مهارت های بین فردی آن ها را بهبود ببخشید. به آن ها مهارت های اجتماعی جدید بیاموزید. مهارت های حل مسئله بهتر، را تمرین کنید. در ادامه به انواع مهم بازی که در رشد کودک شما موثر است، خواهیم پرداخت.

مشکلات روش های بازی درمانی

بازی درمانی، اغلب برای کمک به کودکان در پردازش رویداد های استرس زای زندگی مانند جابجایی، بستری شدن در بیمارستان، آزار جسمی و جنسی، خشونت خانگی و بلا های طبیعی مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین، می تواند برای درمان بیماری های روانی یا مشکلات رفتاری مورد استفاده قرار گیرد. در اینجا به برخی از رایج ترین موضوعات مورد بحث که در بازی درمانی وجود دارد، می پردازیم. بیش فعالی، پرخاشگری، مدیریت خشم، اختلالات اضطرابی، اختلال طیف اوتیسم، افسردگی، طلاق، غم و اندوه، ناتوانی های جسمی و یادگیری می تواند از این موضوعات مورد بحث باشد. در ادامه به مشکلات مربوط به مدرسه در ارتباط با کودکان خواهیم پرداخت.

معضلات اجتماعی

بسته به علائم، کودک شما ممکن است نیاز به صحبت با یک درمانگر داشته باشد. به همین دلیل می تونید به مرکز مشاوره همکده، اولین و بزرگ ترین مرکز مشاوره در ایران مراجعه کنید. شما می توانید از خدمات حضوری و مشاوره تلفنی روان شناسی استفاده گنید.

ابزارها و رویکردهای مشترک

بسیاری از بازیگران درمانی، یک اتاق بازی درمانی اختصاصی دارند که مملو از مواردی است که به روند درمانی کمک می کنند. از جمله برخی از اسباب بازی های رایج می توان به بازی چهره های اکشن، مجسمه های حیوانات، لوازم هنری، بلوک کردن، خانه عروسکی، آشپزخانه با غذای وانمود، اسباب بازی های موسیقی، دستبند ساختن، عروسک ها و سینی شن و ماسه اشاره کرد. بازی های درمانی، مانند بازی رومیزی صحبت کردن، احساس کردن و انجام دادن یا بازی رومیزی توقف، آرامش و فکر کردن نیز می تواند از بازی هایخوبی در زمینه رشد احساسات کودکان باشد. در ادامه به بررسی ماشین های اسباب بازی در بازی درمانی خواهیم پرداخت.

رویکرد غیر راهنما

بازی درمانی به دو شکل اساسی وجود دارد. روش غیر راهنما (کودک محور) و دستورالعمل از روش های بازی درمانی هستند. در بازی درمانی کودک محور، به کودکان اسباب بازی و وسایل خلاقانه داده می شود و به آن ها اجازه داده می شود که نشان دهند چطور وقت خود را بگذرانند. در مورد کارهایی که باید انجام دهند یا اینکه چگونه باید مشکلات خود را حل کنند هیچ راهنمایی یا حلی به آن ها داده نمی شود.

رویکرد غیر هدایتی، نوعی روان درمانی است. پیش فرض اصلی این مسئله وقتی است که کودکان اجازه چنین کاری را پیدا کنند، راه حل هایی را برای مشکلات خود پیدا می کنند. کل جلسه معمولاً بدون ساختار است. درمانگر ممکن است کودک را بی سر و صدا مشاهده کند یا در مورد آن چه کودک انجام می دهد اظهار نظر کند. اگر کودک از او بخواهد این کار را انجام دهد، ممکن است درمانگر درگیر بازی شود. اما، در نهایت، انتخاب به عهده کودک است.

رویکرد رهنمود

در برخی شرایط، بازیگران درمانی ممکن است از استراتژی های راهنما استفاده کنند. هر جلسه ممکن است دارای موضوع یا هدفی خاص باشد که باید به آن پرداخته شود. ممکن است به کودکی گفته شود، امروز ما قصد داریم با عروسک ها بازی کنیم. این عروسک شما خواهد بود. یا ممکن است، درمانگر یک بازی خاص را برای انجام آن انتخاب کند. همچنین ممکن است درمانگر برای کارگردانی داستان درگیر بازی شود. به عنوان مثال، اگر كودكی از عروسك برای نشان دادن اذیت و آزار كودك استفاده می كند، درمانگر ممكن است مداخله كند تا به عروسك در یافتن راه هایی برای ایستادن در برابر زورگو یا یافتن كمك، یاری رساند.

انواع بازی های درمانی

علاوه بر رویکردهای اساسی، انواع مختلفی از بازی درمانی نیز وجود دارد. در اینجا برخی از رایج ترین انواع وجود دارد. فرزندی درمانی، والدین را درگیر می کند و درمانگر نحوه تعامل با کودک را از طریق بازی به والدین می آموزد. هدف از بین بردن شکاف ارتباطی ما بین کودک و والدین است.

• سینی درمانی با شن و ماسه، به کودک کمک می کند صحنه ای را در یک جعبه کوچک پر از شن و ماسه با استفاده از اسباب بازی های کوچک مانند افراد ایجاد کند.
• در کتاب درمانی، درمانگر و کودک ممکن است برای کشف مفاهیم یا مهارت های خاص، کتاب ها را با هم بخوانند.
• در بازی خیالی، ممکن است به کودک اسباب بازی هایی داده شود که باعث ایجاد تخیلاتی مانند لباس برای پوشیدن، خانه عروسک ها، عروسک های شخصیت های کارتونی یا شخصیت های اکشن شود. ممکن است بخش نامه یا غیر بخش نامه باشد.

• در بازی درمانی رفتاری شناختی، درمانگر ممکن است از بازی برای کمک به کودک در یادگیری نحوه تفکر و رفتار متفاوت استفاده کند. ممکن است به یک عروسک مشاوره داده شود که چگونه فکر خود را تغییر دهد یا اینکه درمانگر از کودک بخواهد که یک حیوان پر شده را در مورد چگونگی کنار آمدن با یک موقعیت استرس زا توصیه کند.

درگیری خانواده

خانواده ها، معمولاً بخش مهمی از درمان کودک هستند. سطح درگیری، توسط درمانگر تعیین می شود. گاهی اوقات، والدین ممکن است با کودک در جلسات شرکت کنند. اگر هدف کار در مورد مسائل خانوادگی باشد، والدین ممکن است مستقیماً در بازی درمانی، به طور مثال در مورد فرزند پروری نقش داشته باشند. در شرایط دیگر، کودک ممکن است به تنهایی در جلسات شرکت کند. سپس، درمانگر معمولاً در مورد اهداف درمان و پیشرفت با مراقبین ارتباط برقرار می کند.

گروه درمانی

بازی درمانی ممکن است در تنظیمات گروهی استفاده شود. به عنوان مثال، گروه غم و اندوه کودکان ممکن است شامل کودکان هم سن باشد که برای کمک به آن ها برای کنار آمدن با خود، در بازی درمانی شرکت می کنند. آن ها ممکن است با عروسک ها بازی کنند، ممکن است بازی هایی انجام دهند که به آن ها کمک می کند احساسات خود را تشخیص دهند یا به صورت گروهی درگیر پروژه های هنری شوند. بعضی از مدارس گروه های بازی درمانی را ارائه می دهند. کودکان ممکن است در یک کار گروهی و با یک درمانگر، بازی برای مهارت های اجتماعی مانند نحوه به اشتراک گذاشتن، ابراز مهربانی و احترام رفتار کنند.

طول جلسات بازی درمانی

طول جلسات بازی درمانی، بسته به اهداف درمان، نیازها و توانایی های کودک متفاوت است. بیشتر جلسات بین 30 تا 50 دقیقه طول می کشد. قرار ملاقات ها می تواند از هر ماه یک بار تا دو بار در هفته باشد. به طور متوسط ​، 20 جلسه بازی درمانی برای حل مشکلات لازم است. اما، برخی از کودکان بسیار سریع تر بهبود می یابند در حالی که بعضی دیگر ممکن است، به جلسات درمانی بیشتری نیاز داشته باشند.