پدوفیلی و امنیت کودکان

پدوفیلیا یک اختلال روانی است که در آن فرد بزرگسال یا هر فرد بالغی از نظر جنسی متمایل به کودکان کم سن می باشد. بیمار پدوفیلی می تواند هرکسی باشد جوان یا پیر، پولدار یا فقیر، تحصیل کرده یا بی سواد، متخصص یا بدون هیچ حرفه و از هر نژاد و قومیت. با این وجود اغلب این بیماران خصوصیات مشابهی را از خود نشان می دهند. اما این ها تنها شاخص بوده و نباید تصور کرد هرکسی که این خصوصیات را دارد مبتلا به پدوفیلی است. اما شناخت این خصویات که با رفتارهای خاصی همراه می شوند می تواند برای شناخت فرد مبتلا کافی باشد. پدوفیلی و امنیت کودکان بسیار پیچیده است.

پروفایل و رفتار

• این بیماران اغلب مرد و بالای سی سال هستند.
• اغلب مجرد بوده و یا دوستان کمی در رده ی سنی خود دارند.
• اغلب با کودکان مانند افراد بزرگسال حرف زده و رفتار می کنند.
• دارای بیماری های روانی هستند مانند اختلالات روانی یا اختلالات شخصیتی
• اگر ازدواج کرده باشند رابطه ی ان ها در مراحل اولیه کمتر بر پایه ی روابط جنسی است.
• وضعیت استخدامی مشخصی ندارند که می تواند نشانه ی از دست دان کار به این دلایل یا سابقه ی حبس باشد.

علایق و سرگرمی ها و پدوفیلی و امنیت کودکان

• اغلب به کودکان و فعالیت های مرتبط به آن ها علاقمند هستند. به نظر می رسد این کارها را بیشتر از فعالیت های مرتبط به بزرگسالان دوست دارند.
• اغلب کودکان را موجوداتی پاک و شبیه به فرشته ها می نامند. برای توصیف کودکان از کلماتی مانند معصوم، بی پناه، ضعیف، یا کلمات دیگری استفاده می کنند  اما به نظر حرف هایشان اغراق آمیز است.
• سرگرمی هایی که بچه ها دوست دارند، مثل جمع کردن اسباب بازی های گران قیمت مشهور، نگه داشتن حیوانات خانگی عجیب یا ساخت مدل هایی از هواپیما و ماشین اسباب بازی.

گروه های سنی هدف

• گروه سنی خاصی از کودکان که ممکن است هدف خود قرار دهند: برخی کودکان کم سن تر را ترجیح می دهند و برخی کمی بزرگتر.
•  اغلب محیط و فضای اتاق این افراد با دکورهای بچه گانه تزیین شده و نشان دهنده ی سن و جنسیت کودکی است که سعی در رابطه با او دارند.
•  اغلب تجاوز به کودکان نزدیک به بلوغ را ترجیح می دهند که تجربه ی جنسی نداشته اند اما در مورد رابطه ی جنسی کنجکاو می باشند.

 روابط  و پدوفیلی و امنیت کودکان

در اغلب موارد بیمار پدوفیلی کسی است که برای کودک شناخته شده است. چه از طریق مدرسه یا هر فعالیت دیگری مثل همسایه، معلم، مربی، عضوی از خانواده، پرستار کودک یا مربی موسیقی. اعضای خانواده مانند مادران، پدران، پدربزرگ ها، مادربزرگ ها، عمه و خاله، بچه های عمو عمه و…، نامادری و ناپدری و خیلی از افراد دیگر می توانند متجاوزان جنسی باشند.

دوستی با والدین

بسیاری از اوقات بیماران پدوفیلی روابطه ی نزدیکی با یکی از والدین دارند تا بتوانند به کودکان نزدیک تر شوند. وقتی فرد بیمار وارد خانه ی شما شد فرصت های زیادی دارد تا کودکان را مدیریت کند با ایجاد احساس گناه، ترس و حس علاقه که می تواند کودک را گیج کند. اگر والدین کودک کارمند هستند بیمار پدوفیلی زمان تنها بودن مورد نیاز برای تجاوز به کودک را دارد.

 چطور به کودک خود این حقیقت را آموزش دهید که باید از خود محافظت کند؟

با وجودی برای والدین فکر کردن در مورد احتمال اسیب دیدن کودکشان توسط یک فرد متجاوز می تواند فکری ترسناک و ناخوشایند باشد ام لازم است آن ها با کودکان خود در مورد حفظ امنیت شخصی خودشان صحبت کنند. اینکه به کودک یاد دهید چطور از خود مقابل متجاوزان به کودکان حفاظت کنند به اندازه ی اموزش دیگر چیزهایی که در زندگی روزانه برای حفظ امنیت خود نیاز دارند اهمیت خواهد داشت. مانند اطمینان از اینکه در خودرو کمربند ایمنی خود را می بندند.

با اموزش چگونگی جلوگیری از خطرات احتمالی و اینکه در صورت قرار گرفتن در یک شرایط پرخطر چه کاری را انجام دهند. به کودک خود این قدرت را داده اید تا بداند زمانی که شما برای حفاظت از او در کنارش حضور ندارید چه کار می تواند بکند. در اینجا نکات مهمی اورده شده اند که همه ی والدین باید در مورد چگونگی حفظ امنیت کودک خود بدانند.

نکات مهمی که باید برای پدوفیلی و امنیت کودکان در ذهن داشته باشید.

به کودک خود قدرت نه گفتن را یاد بدهید.

متجاوزان به کودکان در پیدا کردن کودکانی که ترسیده اند یا با بزرگترها مخالفت نمی کنند و یا کسانی که به سادگی تهدید شده یا با کمی زور تسلیم می شوند بسیار مهارت دارند. به کودک خود یاد دهید اگر با کسی احساس راحتی نداشت یا از کسی می ترسید به غریزه و احساس خود اعتماد کند. او باید با صدای بلند به ان فرد “نه” بگوید. اگر از او خواسته شد رازی را نگه دارد یا با ان شخص جایی برود که شما حضور ندارید پاسخ منفی داده و فورا چیزی که اتفاق افتاده است را برای شما تعریف کند.

پدوفیلی و امنیت کودکان – تصور نکنید کودک شما می داند باید چه کاری انجام دهد.

در یکی از انجمن های تخصصی کشور امریکا تستی روی کودکان انجان شد. در این تست برای 35 ثانیه کودک را در یک زمین بازی تنها می گذاشتند و شخصی سعی در فریب دادن او داشت. قبل از انجام ازمایش والدین اصرار داشتند که کودک ان ها اصلا با غریبه ای صحبت نکرده یا پارک را با کسی که نمی شناسد ترک نمی کند. شاید بتوانید حدس بزنید که ان ها کاملا در اشتباه بودند و به غلط تصور می کردند کودک آسیب پذیری ندارند.

تنها تمرکز خود را روی خطر از جانب افراد غریبه نگذارید.

برای کودکان، خصوصا کودکانی که کم سن تر هستند، مفهوم اینکه دقیقا چه کسی یک غریبه است می تواند کمی گیج کننده باشد. ان ها شاید در ذهن کسی را تصور کنند که چهره ای ترسناک دارد یا کسی که می خواهد به آن ها آسیب برساند. در حقیقت متخصصان در زمینه ی امنیت کودکان می گویند تجربیات نشان داده اند همانطور که قبلا ذکر شد کودکان اغلب اگر فردی به نظرشان مهربان رسیده و به اندازه ی کافی بتواند آن ها را متقاعد کند با او همراه خواهند شد. (مثلا با سوال کردن از کودک برای کمک به او برای یافتن حیوان خانگی اش)

به جای اینکه به کودک خود بگویید هرگز با یک فرد غریبه صحبت نکند که در حقیقت باعث می شود زمانی که جایی گم می شود نتواند از کسی درخواست کمک کند، به او یاد دهید یک زن را برای کمک گرفتن انتخاب کند ترجیحا خانمی که با خود یک بچه دارد و از او بخواهد با پلیس یا والدینش تماس گرفته و به آن ها بگوید کجا هست. گزینه های دیگری که دارید: به کودک خود بگویید نزد یک افسر پلیس یا کسی که در بخش اطلاعات پارک است برود.”

پدوفیلی و امنیت کودکان – به کودک خود یاد دهید هیچ کسی اجازه ندارد به حریم شخصی او تجاوز کند.

چه در یک فضای عمومی هستید یا در خانه، به او تاکید کنید هیچ کس نباید بدون حضور شخص مراقب یا یکی از والدینش بیش از حد به او نزدیک گردد.

لیستی از بزرگسالان قابل اعتماد برای او مشخص کنید.

لیست کوتاهی از افراد بزرگسال ایمن برای کودک خود تهیه کنید کسی که بتواند در مدرسه دنبال او رفته یا زمانی که حضور ندارید از او مراقبت کند یا او را شب بیرون ببرد. یاد دهید به جز کسانی که قبلا با هم توافق کرده اید با هیچ فرد دیگری که در این لیست نیست نباید جایی برود و همیشه اطمینان یابید دقیقا می داند چه کسی به دنبال او خواهد رفت.

به او یاد دهید هیچوقت و هرگز بدون حضور والدین یا شخص معتمد آن ها داخل خودرویی نشده یا با کسی جایی نرود.

به کودک خود تاکید کنید اگر کسی که او را می شناسد. (اما در لیست افراد قابل اعتماد شما قرار ندارد.) یا کسی که قبلا اصلا ندیده است سعی داشت او را قانع کرده یا با زور به جایی ببرد باید با بلندترین صدایی که می تواند فریاد بکشد و بگوید” کمک، این اقا بابای من نیست. “یا” این خانم مامانم نیست.” همچنین به او یاد دهید باید با بیشترین سرعت بدود و اگر او را گرفتند سعی کند فرد را زده، گاز گرفته و با بیشترین قدرت خود به او آسیب برساند.

پدوفیلی و امنیت کودکان  – ترس را به او القا نکنید.

تنها دیدن مطلبی در اخبار باعث می شود کودکان و حتی برخی بزرگسالان تصور کنند در هر گوشه ای خطری برای ان ها نهفته است. ترس از هر شرایطی می تواند قدرت خلاقیت کودک را کاهش داده و می تواند باعث شود کودک از همه چیز بترسد و فکر کرد او همراه در خطر تهدیدهای زیادی قرار دارد.

به جای این کار به کودک خود اعتماد به نفس، حس قدرت و ابزارهایی برای پیشگیری و مدیریت خطرات جدی بدهید. به جای اینکه روی تمامی خطراتی که ممکن است برای کودک پیش بیایند تمرکز داشته باشید با صحبت کردن با کودک خود در مورد چگونگی تشخیص خطرات و اجتناب از موقعیت های خطرناک و مدیریت درست سناریوهای غیرقابل انتظار به او قدرت دهید.

برای مثال اگر تصادفا در جای شلوغی شما را گم کرده و از هم دور افتادید باید چه کار کند؟ ( پاسخ: به دنبال زنی که با یک کودک باشد گشته و از او درخواست کمک کند.) و یا بهترین راه برای مدیریت شرایط وقتی کسی که می شناسد یک همسایه، دوست یا عضوی از خانواده از او می خواهد همراهش برود و ادعا دارد شما در یک شرایط اورژانسی قرار گرفته اید چیست؟ (پاسخ: باید بداند تنها کسانی که در لیست افراد بزرگسال قابل اعتماد برای او قرار دارند و شما قبلا نام برده اید. مانند: پدر بزرگ یا خویشاوندان دیگر، اجازه دارند به دنبال او بیایند و نباید اصلا با هیچ فرد دیگری همراه شود.)

می توانید از منابعی که مخصوص کودکان هستند کمک بگیرید.

• برنامه های زیادی برای اموزش اینگونه موارد برای کودکان طراحی شده اند. همچنین کتاب ها و سایت هایی زیادی در این خصوص در دسترس هستند.

پدوفیلی و امنیت کودکان – این پیام ها را مرتبا تکرار کنید.

• درست مانند کار کردن با وسیله ای خطرناک، باید مرتبا این نکات امنیتی را هر از گاهی برای کودک خود تکرار کنید. (این کار را مخصوصا در زمان برگشت از مدرسه انجام داده و در ابتدای تابستان به او یادآوری بیشتری داشته باشید. زمانی که ممکن است کودک وقت بیشتری را خارج از خانه بگذراند.، حقیقتی که تمامی متجاوزان از ان اطلاع دارند.) وقتی بیرون از خانه و در جایی شلوغ مانند یک مرکز خرید یا پارک هستید از کودک خود بپرسید اگر از شما دور شد چه کار خواهد کرد؟ از کدام یک از نزدیکانتان درخواست کمک می کند؟ به او افرادی که مجاز است کمک بگیرد را یاداوری کنید. بپرسید آیا شماره ی تلفن همراه شما را به یاد دارد؟

و اما اگر خودتان کودکی که گم شده است را دیدید چه کار خواهید کرد؟ می توانید از ماموران امنیتی آن مجموعه کمک بگیرید.