اختلال خود زشت انگاری و اختلالات غذایی

اختلال خود زشت انگاری یک اختلال اضطراب روانی است که مرتبط با تصویر ذهنی فرد از بدن خویش می باشد.

شاید شما مبتلا به اختلال خود زشت پنداری تشخیص داده شوید اگر:

• تجربه ی نگرانی های شدید در مورد یک یا چندین ایراد در ظاهر فیزیکی خودتان دارید، ایرادهایی که دیگران نمی بییند یا خیلی جزئی هستند.
• نشان دادن رفتارها و روال هایی مخرب از خودتان در مورد ظاهر، مثل استفاده ی بیش از حد از آینه یا کندن پوست، برای برخورد با نگرانی هایی که در مورد ظاهرتان دارید.

اگر دچار خود زشت انگاری هستید این رفتارها و واکنش ها باعث استرس عاطفی در زندگی شما شده و تاثیر قابل توجهی بر توانایی تان برای پیشرفت زندگی روزانه خواهد شد. بدین ترتیب می توان گفت اختلال خود زشت انگاری ارتباط نزدیکی با اختلال وسواس فکری – عملی دارد.

خود زشت انگاری می تواند در هر فرد با فرد دیگر تفاوت های بزرگی داشته باشد. برای برخی از ما نگرانی هایی در مورد ظاهرمان باعث می شود به سختی بتوانیم وارد جمعیت شده یا افراد دیگر را ببینیم. این مشکل می تواند روی زندگی کاری و روابط ما با افراد دیگر اثر داشته باشد.

این مشکل هر روز متفاوت خواهد بود. اختلال می تواند شما را فردی ساکت کرده یا کلا ناتوان کند.

اختلال خود زشت انگاری می تواند باعث بروز مشکلاتی دیگر نیز شود، مانند:

• اختلالات غذایی
• فکر به خودکشی
• آسیب زدن به خود
• افسردگی یا اضطراب
• احساس خجالت، گناه یا تنهایی
• مصرف بی رویه ی الکل یا دیگر مواد
• حس می کنید نیاز به جراحی های پزشکی غیرضروری دارید مانند جراحی های زیبایی
• منزوی کردن خودتان برای اجتناب از شرایطی که به شما اضطراب داده یا باعث ناراحتی تان می شود.

بسیاری از افراد مبتلا به اختلال خود زشت انگاری به دنبال دریافت کمک های حرفه ای نمی روند زیرا نگران هستند افراد دیگر آن ها را قضاوت کرده یا فکر کنند یک فرد بیهوده و پوچ هستند. این یعنی افراد مبتلا به خود زشت انگاری قبل از دریافت حمایت از جانب دیگران ممکن است برای زمان زیادی این مشکل را تجربه کرده باشند.

نشانه های اختلال خود زشت انگاری

کسانی که از خود زشت انگاری رنج می برند درگیر یک یا چند ایراد در ظاهر فیزیکی خود بوده و زیاد مشغول به آن می شوند. این درگیری یا تفکر زیاد اغلب در مورد یک یا چند بخش از بدن یا ظاهر است مانند پوست، مو یا بینی. با این وجود هر بخش از بدن یا اندام شما می تواند عامل نگرانی و اضطراب باشد.

انجمن تشخیص و درمان بیماری های روانی علائم زیر را برای تشخیص اختلال خود زشت انگاری بیان کرده است:

• درگیری زیاد به یک یا چند ایراد در ظاهر که توسط دیگران زیاد قابل مشاهده نبوده و در واقع اصلا ایراد نیستند.
• در بخشی از اختلال فرد بیمار از خود رفتارها یا افکاری تکراری در واکنش به نگرانی های خود نشان می دهد. این واکنش می تواند چیزی مانند مقایسه ی مرتب ظاهر خود با افراد دیگر، چک کردن زیاد خود در آینه یا کندن پوست باشد.

• این وسواس باعث بروز استرس و مشکلاتی برای فرد در اجتماع، محیط کار یا دیگر بخش های زندگی خواهد شد.
• این وسواس اغلب به عنوان علامتی از اختلال غذایی تشخیص داده نمی شود ( البته ممکن است فرد مبتلا به هردوی آن ها تشخیص داده شود. )

کار کردن زیاد روی ماهیچه ها با این باور که ماهیچه های فرد خیلی کوچک هستند نیز اغلب نوعی از اختلال بدنی خود زشت انگاری است.

اختلال خود زشت انگاری و اختلالات غذایی

کسانی که دچار پرخوری عصبی یا بی اشتهایی عصبی هستند نگران اندازه، سایز بدن و وزن خود می باشند. البته اختلال دیگری نیز وجود دارد که در آن فرد بیمار با شکل بدنی خود مشکل دارد: خود زشت انگاری.

این اختلال روانی، که روی دو درصد از افراد در ایالات متحده ی آمریکا اثر گذاشته است، باعث می شود فرد در مورد ظاهر فیزیکی خود و ایرادهایی که در آن دارد بیش از حد نگران باشد. این مشکل در بیماران اختلال غذایی نیز دیده می شود اما موضوعی کاملا متفاوت است.

ارتباط با اختلال غذایی

کسانی که دچار اختلال های غذایی مانند پرخوری عصبی یا بی اشتهایی عصبی هستند و کسانی که مبتلا به خودزشت انگاری می باشند هردو به شدت نگران اندازه، شکل، وزن و ظاهر بدن خود می باشند. کسانی که دچار اختلال بدنی خود زشت انگاری می باشند شاید حتی روی بخش هایی از بدن خود متمرکز باشند که شبیه به تمرکز در بی اشتهایی عصبی یا پرخوری عصبی است، مانند اندازه ی کمر، ران ها یا بازوها. همچنین شاید علائم مشابهی را تجربه کنند مانند چک کردن مرتب بدن ( اندازه گرفتن مرتب وزن یا چک کردن خود در آینه ) و ورزش بیش از حد.

تحقیقات نشان داده اند تقریبا 12 درصد از افراد مبتلا به اختلال خود زشت انگاری از بی اشتهای عصبی یا پرخوری عصبی نیز رنج می برند.

با این وجود باید دقت داشته باشد همه ی افراد مبتلا به اختلال خود زشت انگاری مبتلا به اختلال غذایی نیستند. برخی از بیماران اختلال خود زشت انگاری هستند که تنها روی بخش های خاصی از بدن خود تمرکز دارند (مانند شکل بینی). این موضوع متفاوت از تمرکز روی وزن است.

ارزیابی های صورت گرفته توسط متخصصان سلامت مانند روان درمانان می تواند مشخص کند آیا یک فرد از اختلال غذایی رنج می برد یا اختلال خود زشت انگاری یا هردو.

گزینه های درمانی

خبر خوب اینکه اختلال خود زشت انگاری می تواند با موفقیت درمان شود. چه از طریق روان درمانی هایی مانند درمان رفتار شناختی یا با داروهایی مانند داروهای ضدافسردگی.

در هر مرحله گزینه های درمانی متعددی می تواند وجود داشته باشد. (این مورد برای کسانی که مبتلا به هردو اختلال خود زشت انگاری و اختلال غذایی هستند نیز صدق می کند.) و این می تواند درمان را پیچیده کند. با این وجود تحقیقات نشان داده اند استفاده از درمان رفتار شناختی در درمان اختلالات غذایی موثر خواهد بود. اگر از هردو این مشکلات رنج می برید باید مطمئن باشید. پزشک شما با هردو این شرایط آشنا بوده و می تواند یک برنامه ی درمانی مناسب برای شما تهیه کند.

شاید شما علاقمند به دنبال کردن درمان های دارویی متخصص درمانی خود باشید. حتما به یاد داشته باشید که شاید نیاز باشد داروها یا دوزهای درمانی متفاوتی را امتحان کنید تا بتوانید گزینه ی مناسب برای خود را پیدا کنید. همواره دستورات دارویی پزشک خود را دنبال کرده و هر سوالی که در این مورد دارید را حتما از او بپرسید.

باید به یاد داشته باشید افراد زیادی که مبتلا به خودزشت انگاری هستند به دنبال گزینه های جراحی مانند جراحی پلاستیک یا کاشت مو می روند تا مشکلات مورد نظر خود را درمان کنند. البته این ها برای درمان این مشکل اغلب موثر نخواهند بود و شاید حتی شرایط را بدتر کنند.