نحوه انجام گفتار درمانی در منزل

گفتار درمانی یک روش و شیوه مناسب برای درمان در کودکان است. این روش می تواند در آینده برای آن ها مفید باشد. در دنیای روان شناسی تعاریف متفاوتی وجود دارد. برخی از این تعاریف را ممکن است بشانسید. برخی هم برای شما تازگی دارند. معمولا گفتار درمانی در مرکز مشاوره ها انجام می شود. اما گاهی اوقات ممکن است این کار در منزل هم انجام شود. روان شناسان راه های مختلفی برای درمان ارائه می دهند. اختلالات روانی انواع مختلفی دارند.

بعضی اختلالات اما به شیوه های گفتاری کودکان باز می گردد. شیوه های گفتاری کودکان اگر دچار اختلال شوند باید زود درمان پیدا شوند. در روان شناسی تعاریف متفاوتی وجود دارد. تعاریف در روان شناسی توسط اشخاص مختلفی گفته شده است. اما همه این تعاریف مورد تایید قرار نگرفته است. در مقاله های قبل گفتیم که اختلالات روانی چه تاثیراتی بر کودکان خواهد گذاشت. ما حتی گفتیم که اگر این اختلالات ادامه پیدا کنند در بزرگسالی باعث ایجاد مشکلات در افراد می شوند. در ادامه می خواهیم ببینیم که نحوه انجام گفتار درمانی در منزل چگونه است؟

اختلالات مختلف در منزل و نحوه انجام گفتار درمانی

اختلالات می تواند از سنین کودکی تا نوجوانی ادامه داشته باشد. این اختلالات حتی به گونه ای است که تا بزرگسالی هم ممکن است ایجاد شود. اختلالات روانی بخش بسیاری از زندگی ما را تشکیل داده است. در جوامع امروزی اختلالاتی وجود دارند که شاید از شنیدن آن تعجب کنید. در ادامه اما می خواهیم ببینیم آپراکسی گفتار دوران کودکی چیست؟ و آیا می تواند آن قدر ادامه داشته باشد که به بزرگسالی هم آسیب برساند. در ادامه این مقاله که در وبسایت همکده به عنوان اولین و بزرگ ترین مرکز مشاوره تلفنی  روان شناسی در ایران و ارائه دهنده خدمات مشاوره و روان شناسی نوشته شده است می خواهیم در ارتباط با نحوه انجام گفتار درمانی در منزل صحبت کنیم.

نحوه برقراری ارتباط و گفتار درمانی

مانند هر مهارت دیگری که در دوران کودکی به دست می آید، یادگیری نحوه برقراری ارتباط واضح – هم از نظر نحوه صحبت کردن و هم از نظر کلماتی که انتخاب می کنید – یکی از مهارت هایی است که در طی ماه ها و سال ها رشد می کند. برخی از بچه‌ها در اوایل دوران کودکی شروع به بی قراری می‌کنند. در حالی که برخی دیگر تا زمانی که با الگوهای گفتار درمانی ‌را دریافت نکنند، قوی‌تر نمی شوند.

بر اساس آکادمی اطفال آمریکا (AAP)، بیشتر کودکان بین 1 تا 2 سالگی شروع به صحبت می کنند. در سن 2 سالگی، اکثر بچه ها پایه وسیعی از کلمات را یاد می گیرند. (همانند “توپ”، “سگ، «مامان» یا «بابا»، «فنجان»، «خوردن») و اغلب کلمات را در قالب پرسش‌ها و جملات دو کلمه‌ای کنار هم قرار می‌دهند.

نکته ای در ارتباط با این زمینه

اگر به نظر می رسد که کودک شما در محدوده گفتار درمانی قرار نمی گیرد، ممکن است نشانه ای از تاخیر در گفتار یا زبان نباشد. اما همچنین ممکن است مناسب باشد که با کودک خود در خانه به تمرینات گفتاری ساده بپردازید.

نظر الیسا گوسنوف در ارتباط با این زمینه

آلیسا گوسنوف، گفتاردرمانگر اطفال مستقر در ماساچوست، گفت: گفتار درمانی در خانه می تواند به ویژه برای کودکانی که به راحتی ناامید نمی شوند و تنها دارای تاخیر خفیف یا خطاهای بیانی هستند مفید باشد. مشکلات جدی تر، مانند رگرسیون گفتار، باید با یک گفتاردرمانگر مجاز مطرح شود.

در این جا راهنمای انجام گفتار درمانی اولیه در خانه با فرزندتان، از اولین قدم ها تا کمک گرفتن از مشاوران آمده است.

گزینه های خود را ارزیابی کنید

اگر منابعی در جامعه شما وجود دارد که می تواند به شما کمک کند، دلیلی وجود ندارد که در مورد گفتار درمانی به تنهایی ادامه دهید. در ابتدا، اگر احساس می‌کنید که کودکتان دچار تأخیر گفتار یا مشکل بیان است، باید با پزشک اطفال مشورت کنید. یک متخصص اطفال می تواند نقاط عطف رشد را برای گفتار به اشتراک بگذارد و به شما اطلاع دهد که آیا کودک شما واقعاً در حال مبارزه است یا خیر.

گوزنوف گفت: «این مهم است که بدانیم چه چیزی از نظر رشد برای گفتار مناسب است و چه چیزی صرفاً مورد پسند والدین است. والدین بدون تجربه  ممکن است متوجه نشوند که کودکان 4 ساله هنوز به صداهای مختلف نیازی دارند.

نکته ای در ارتباط با این زمینه

گوسنوف گفت که بسیاری از جوامع خدمات مداخله زودهنگام را برای کودکانی که هنوز به سن مدرسه نرسیده اند ارائه می دهند. اگر فرزند شما قبلاً در مدرسه ثبت نام کرده است، منطقه شما ممکن است از یک گفتار درمانگر استفاده کند. این کار باعث می شود که آن ها  بتوانند به شما کمک کنندکند. از اطرافیان خود سوال بپرسید تا ببینید چه چیزی برای گفتار درمانی در دسترس است.

فرزند خود را ارزیابی کنید

اگر تصمیم گرفته اید که گفتار درمانی در خانه را امتحان کنید (به جای خدمات حرفه ای یا شاید در حالی که منتظر در دسترس بودن یک درمانگر هستید). آن چه برای فرزند شما مفید است به چندین چیز بستگی دارد.

سن

تمرکز روی هر چیزی که شما آن را «درمانی» می‌نامید، برای کودکان کوچک‌تر مشکل خواهد بود. شما می توانید سعی کنید همه چیز را سرگرم کننده و ایده آل نگه دارید. اما کودکی که درک اشتباهات گفتاری خود را ندارد ممکن است پذیرای اصلاح آن ها نباشد. یک کودک بزرگتر می تواند انگیزه بیشتری برای بهبود گفتار خود داشته باشد. زیرا به این معنی است که توسط همسالان و مراقبان بهتر درک می شود.

خلق و خوی

باز هم، بچه‌هایی که به راحتی ناامید نمی‌شوند، احتمالاً با والدین خود روی گفتار کار می‌کنند. کودکانی که تحمل ناامیدی پایینی دارند ممکن است درمان را یک تجربه منفی ببینند.

نوع مشارکت گفتاری مورد نیاز

اگر فرزند شما در مقابل مشکل بیانی (به جای صداهای سخت آوای ساده تری تولید می‌کند) و تأخیر گفتار داشته باشد رویکردهای متفاوتی برای درمان وجود خواهد داشت.

شرایط همزمان برای گفتار درمانی

اگر فرزند شما در این زمینه ساده دچار مشکلاتی شده  است، ممکن است برای شما راحت تر باشد که به مرور زمان در خانه به او پی ببرید. اگر مشکل گفتار درمانی همراه با یک بیماری رشدی دیگر مانند اوتیسم رخ دهد، ممکن است بخواهید از متخصص کمک بگیرید.

با روش‌های خانگی آزمایش کنید

هنگامی که آماده کمک کردن شدید، می توانید روش های مختلفی را برای کمک به فرزندتان برای بهبود گفتار خود امتحان کنید. در این جا برخی از استراتژی های مورد علاقه دکتر گوزنوف آورده شده است.

از پیش بینی نیازهای فرزند خود دست بردارید

ما می دانیم که وسوسه انگیز است که هر زمان که فرزندتان به سادگی به هر چیزی اشاره می کند به دنبال آن چیزی که می خواهد بروید.  اما انجام این کار او را تشویق نمی کند که از گفتار درمانی استفاده کند. گوزونف گفت، به آن ها فرصت دهید تا برای هر چیزی که می خواهند صبر داشته باشند.

استفاده از پستانک را به حداقل برسانید

اگر کودک نوپا شما هنوز از پستانک استفاده می‌کند، ترک این عادت می‌تواند بسیار سخت باشد. اما صحبت کردن با پستانک در دهان نیز بسیار سخت است. بنابراین ادامه استفاده از پستانک در زمان رشد گفتار می‌تواند این روند را مختل کند.

گزینه های پیشنهادی

به جای این که بگویید “دوست داری چه چیزی بنوشی؟” از کودک خود بپرسید: آیا شیر می‌خواهید یا آبمیوه؟ کودکی که در تلاش برای ساختن واژگان است، از شنیدن گزینه‌ها و توانایی انتخاب یکی سود می‌برد، نه این که از او انتظار داشته باشید خودش همه چیز را یاد بگیرد.

افزایش دید و گفتار درمانی

گوسنوف توصیه کرد: «وقتی نام یک شی را می‌گویید، آن شی را به سمت دهان خود نگه دارید تا فرزندتان حرکت دهان شما را ببیند. این یک ارتباط بصری فوری بین شی و نحوه تشکیل کلمه آن شی در دهان ایجاد می کند.

با کلمات بازی کنید

به نوبت کلمات را برای یکدیگر تکرار کنید (مثال: «من می گویم «سیب» و سپس با من تکرار کن «سیب». آماده ای؟ «سیب.» حالا نوبت تو) بازی‌هایی مانند بازی‌های پنهان‌کاری، با حفظ توجه کودک، گفتار را تشویق می‌کنند. گوسنوف گفت: پنهان کردن اشیاء در اطراف خانه، مانند پنهان کردن اشیاء کوچک در داخل خمیر بازی، و نگهداری اشیاء در داخل ظروف، همگی می‌توانند بچه‌ها را تشویق کنند که سؤال بپرسند، تعجب کنند و درخواست کمک کنند.

اعلان و ممانعت (در چارچوب دلیل)

اگر فرزند شما به دلیل نداشتن فرصت‌های زیادی برای تمرین انواع مختلف گفتار درمانی مشکل دارد، باید بیاموزید که راحت باشید و گاهی اوقات کمی به او فرصت دهید. فرزندتان را تا مرز گریه کردن هل ندهید، اما اشکالی ندارد که مکث کنید یا منتظر بمانید تا ببینید آیا فرزندتان در نهایت می‌تواند مشکلش را زمانی که به چیزی نیاز دارد حل کند.

برای مثال، گوسنوف گفت که می‌توانید به فرزندتان کمک کنید تا کفش خود را بپوشد. سپس بلند شوید و راه بروید. آیا فرزندتان روش شما را ادامه می دهد تا توجه شما را جلب کند؟ اگر چنین است، از او بپرسید که به چه چیزی نیاز دارد. هدف در این جا این است که فرزندتان را تشویق کنید تا خودش ارتباط برقرار کند، نه این که همیشه به شما تکیه کند تا تمام کار ها را انجام دهید.