سبک های دلبستگی در روابط بزرگسالان

وقتی جان بالبی (1988) نظریه دلبستگی خود را مطرح کرد، روان درمانگر را مانند مادری پاسخگو با فرزند توصیف کرد. آنها باید حساس باشند، هنگام کاوش در جهان امنیت را تامین کنند و در صورت نیاز پشتیبانی ارائه دهند. سبک های دلبستگی در روابط بزرگسالان بحثی است که در این نوشته از وب سایت همکده بررسی می کنیم. برای داشتن روابط بهتر می توانید با مشاوره تلفنی روانشناسی یا مشاوره حضوری ما در همکده همراه شوید.

سبک های دلبستگی در روابط بزرگسالان

نظریه بالبی (1988) پیشنهاد می‌کند که دلبستگی‌هایی که در دوران کودکی با مراقبین ایجاد می‌شود، بر روابط ما در بزرگسالی تأثیر می‌گذارد. از جمله ظرفیت ما برای نزدیکی، نیاز به خودمختاری و ترس از دست دادن. در این مقاله، نظریه دلبستگی و سبک‌های دلبستگی را که به عنوان بزرگسالان در روابط اتخاذ می‌کنیم، مورد بحث قرار می‌دهیم و کاربرگ‌هایی را ارائه می‌دهیم که برای تبدیل مدل‌های کاری ناایمن به مدل‌های ایمن مفید هستند.

بررسی سبک های دلبستگی در بزرگسالی

نظریه دلبستگی به‌عنوان «پایه‌ای برای رویکردی واحد به روان‌درمانی» با پتانسیل ارائه مداخلات در درمان فردی، زوج‌درمانی و خانواده درمانی پیشنهاد شد. روابط برای تئوری و خود دلبستگی ها بسیار مهم هستند و برای معنای انسان بودن ضروری و ذاتی هستند. با تحقیقات مداوم نشان می دهد که دلبستگی ایمن با حوزه های متعددی از رفاه روانی و سلامت عمومی مرتبط است.

تحقیقات چهار سبک دلبستگی مجزا برای بزرگسالان را کشف کرده است که هر یک با سبک های دلبستگی دوران کودکی مطابقت دارد و بر نحوه ما تأثیر می گذارد. سبک های دلبستگی در روابط بزرگسالان به شرح زیر هستند:

صمیمیت عاطفی و جنسی را درک و مدیریت کنید

احساسات و نیازها را به اشتراک بگذارید و به شرکای خود گوش دهید

به درگیری پاسخ دهید

مدل های کاری داخلی از انتظارات ما در مورد شریک زندگی و رابطه خود را شکل دهید

چهار سبک دلبستگی که زیربنای سه بعد نزدیکی، وابستگی/اجتناب و اضطراب است – معمولاً به شرح زیر توصیف می شوند:

ایمن – اجتناب کم و اضطراب کم

نه از طرد شدن می ترسد و نه از صمیمیت می ترسد و درگیر رابطه نیست. فرد نگران نزدیکی، وابستگی یا رها شدن نیست.

اجتنابی – اجتناب زیاد و اضطراب کم

از نزدیکی و ارزش قائل شدن برای آزادی و استقلال به دلیل نگرانی در مورد در دسترس بودن شریک زندگی خود ناراحت هستند. آنها ممکن است برایشان مشکل باشد که به دیگران اعتماد کنند و ترجیح دهند به آنها وابسته نباشند.

مضطرب – اجتناب کم و اضطراب زیاد در سبک های دلبستگی در روابط بزرگسالان

اشتیاق برای صمیمیت و نگاه بسیار ناامن در رابطه. آنها نگران هستند که شریک زندگیشان هنوز آنها را دوست نداشته باشد، می دانند که ولع نزدیکی آنها باعث ترس مردم می شود.

اضطراب – اجتنابی – اجتناب زیاد و اضطراب زیاد

نگران این هستند که عشق (و رابطه) شریک زندگی آنها دوام نیاورد و با صمیمیت و راحتی از همه نوع ناراحت کننده باشد. این سبک کمتر رایج است و باعث ترس فرد از آسیب دیدن و اجتناب از اعتماد و وابستگی می شود.

هر کدام از سبک های دلبستگی در روابط بزرگسالان بر جنبه های رفتاری، شناختی و اجتماعی ما تأثیر می گذارد و شریکی را که انتخاب می کنیم شکل می دهد.

تأثیرات بر روابط

سبک های دلبستگی توسعه محور نظریه دلبستگی این مفهوم است که «فرد از لحظه تولد تا لحظه مرگ در یک زمینه بین فردی یا بین الاذهانی زندگی می کند».

در اوایل کودکی، ما روابط نزدیک و وابستگی هایی را با والدین یا مراقبان ایجاد می کنیم. بر اساس کیفیت آن روابط، بازنمایی های ذهنی که ما ایجاد می کنیم به عنوان عوامل سازماندهی بعدی در زندگی عمل می کنند.

با بازگشت به چهار سبک دلبستگی، تأثیر آنها بر روابط به شرح زیر است (لوی و اورلانز، 2014):

ایمن – اجتناب کم و اضطراب کم

تاثیر سبک های دلبستگی در روابط بزرگسالان:

در یک رابطه عاطفی نزدیک راحت است

به شریک زندگی آنها بستگی دارد

در صورت نیاز در اختیار شریک قرار می گیرد

وقتی شریک زندگی خود نیاز به جدایی دارد احساس طرد شدن نمی کند

اعتماد و تحمل تفاوت بین خود و شریک زندگی خود

بیش از حد یا غیر ضروری از مسائل مربوط به رابطه ناراحت نشوید

به عنوان یک والدین خونگرم و دلسوز باشید

اجتنابی – اجتناب زیاد و اضطراب کم

تاثیر بر رابطه:

از نظر عاطفی دور می ماند و اغلب باعث می شود که شریک زندگی خود خواهان ارتباط بیشتر باشد

صمیمیت را به عنوان یک از دست دادن می بیند – خودمختاری را ترجیح می دهد

نمی توان به یک شریک وابسته بود یا به او دلبسته بود

صحبت کردن در مورد احساسات ناراحت کننده است، بنابراین ارتباط را روشنفکرانه نگه می دارد

خودکفا، ترجیح می دهد تنها باشد

در یک بحران مسئولیت را بر عهده می گیرد و بی احساس باقی می ماند

مشتاق- اجتناب کم و اضطراب زیاد

تاثیر بر سبک های دلبستگی در روابط بزرگسالان:

ناامن و درگیر رابطه

نیازمند و نگران رها شدن

در مورد مسائل حل نشده گذشته نشخوار می کند

عاطفی، بحث انگیز، کنترل کننده و عصبانی

طرف مقابل را سرزنش می کند در حالی که همکاری نمی کند

ناسازگار با فرزندان خود، آنها را به طور مضطرب وابسته می کند

اضطراب – اجتنابی – اجتناب زیاد و اضطراب زیاد

تاثیر بر رابطه:

قادر به تحمل نزدیکی عاطفی یا مدیریت احساسات نیست

می تواند روابط سوء و ناکارآمد ایجاد کند

عدم همدلی و استدلال

رفتارهای ضد اجتماعی مانند جنایت و سوء مصرف مواد

با فرزندان خود بدرفتاری می کنند که منجر به ایجاد دلبستگی های نامنظم می شود

یادآوری این نکته مفید است که «بزرگسالان مضطرب والدین ناسازگاری داشتند. اجتناب‌کنندگان مراقبانی داشتند که دور و طردکننده بودند».

در نهایت، سبک های دلبستگی در روابط بزرگسالان به شدت تحت تأثیر تعاملات والدین-کودک خیلی زودتر قرار می‌گیرد (عوامل دیگر شامل ژنتیک است). آنها بر خلق و خو و توانایی ما برای ایجاد شراکت نزدیک و یک ازدواج رضایت بخش کم استرس تأثیر می گذارند.

آیا سبک های دلبستگی می توانند تغییر کنند؟

بولبی (1988) دریافت که اگرچه تغییر الگوهای دلبستگی در بزرگسالی دشوار است، اما غیرممکن نیست. مدل تغییر درمانی بولبی «بر اساس کمک به مشتری برای درک تجارب دلبستگی انباشته‌شده و اغلب فراموش‌شده یا اشتباه‌شده‌اش» و در نهایت تبدیل مدل‌های کاری ناایمن به مدل‌های ایمن‌تر بود.

یکی از جنبه‌های مهم درمان سبک های دلبستگی در روابط بزرگسالان مبتنی بر تئوری دلبستگی، ارائه یک پایگاه امن برای شناسایی، شفاف‌سازی، پرسش، بازنگری و تبدیل مدل‌های موجود به مدل‌های سازگارتر است. برای انجام این کار، فرد باید برای کشف (جزئی یا کامل) خاطرات پنهان و مواجهه با پیچیدگی‌هایی که قبلاً از آنها اجتناب شده بود، خودکاوشی دشواری انجام دهد.

نکته

بولبی (1988) تشخیص داد که مدل های کاری را می توان با درمان و حمایت دقیق بازبینی کرد. مطالعات اخیر تأیید می کند که رابطه درمانی مؤثر در واقع می تواند جهت گیری های دلبستگی را تغییر دهد. یکی از این گزارش‌ها به این نتیجه رسید که «بخش قابل‌توجهی از بیماران بستری که روان‌درمانی روان‌پویشی دریافت می‌کنند، به وضعیت ذهنی ایمن تغییر کرده‌اند».

تغییر سبک های دلبستگی

برای تغییر سبک های دلبستگی در روابط بزرگسالان چندین نکته و تکنیک وجود دارد که به درمانگران کمک می کند نظریه دلبستگی را اتخاذ کنند و احتمال یک نتیجه درمانی مثبت را افزایش دهند. به طور کلی، این موارد عبارتند از:

اجازه دادن و تشویق مشتری به برقراری ارتباط از طریق سیستم پیوست فعال شده خود

خود را از نظر عاطفی در دسترس مشتری قرار دهند

تبدیل شدن به یک پایگاه امن و قابل اعتماد که از آن مشتری می تواند با خیال راحت مشکلات را حل کند

انعطاف پذیری در نحوه برخورد نزدیک با مشتری و در نظر گرفتن الگوهای دلبستگی مورد استفاده

تشویق بیمار به این که در حال حاضر از کدام راهبردهای دلبستگی استفاده می کند

به عنوان درمانگر و مشتری، تشویق به بررسی رابطه درمانی

حمایت از مشتری در حالی که آنها احساسات و ادراکات فعلی را با آنهایی که در کودکی تجربه کرده اند مقایسه می کنند

کمک به مشتری برای درک اینکه دیدگاه او نسبت به خود و مدل های کاری که در دوران کودکی شکل گرفته است ممکن است قدیمی نباشد

تشویق مشتری به بیان نگرانی ها و دلخوری های جدایی خود

هر یک از نکات بالا در زمینه  سبک های دلبستگی در روابط بزرگسالان بر این باور استوار است که تعاملات اولیه دوران کودکی با چهره های دلبستگی به درمان منتقل می شود.

وظایف درمانی

به طور خاص، بولبی (1988) “چند وظیفه درمانی که به بازنگری مدل های کاری ناایمن کمک می کند” را شرح داد که به طور خلاصه در زیر پوشش داده شده است:

به مشتریان مکانی امن برای کار از طریق خاطرات دردناک، احساسات، و باورها و رفتارهای غیرمفید ارائه دهید.

نحوه ارتباط مشتری با افراد زندگی را شناسایی و درک کنید.

نحوه ارتباط مراجع با درمانگر، از جمله نگرش ها و احساسات او را بررسی کنید.

به مشتری کمک کنید تا مدل های کاری خود و ریشه های خود را در اوایل کودکی درک کند.

مشتریان را تشویق کنید تا تشخیص دهند که چنین مدل هایی، اگرچه زمانی سازگار بودند، اما نیاز به تناسب بهتر با شرایط فعلی خود دارند.

مداخلات مبتنی بر سبک های دلبستگی در روابط بزرگسالان باید «آسیب ناشی از طرد شدن، جدایی، و از دست دادن و تأثیری که این تجربیات بر سلامت روان دارند»، ارتباطات عاطفی ایمن و فراتر از آن را بشناسد و آن را توضیح دهد.

کاربرگهای مفید برای بزرگسالان

کار بر روی تجربیات گذشته، درک آنچه بر سبک های دلبستگی ما تأثیر می گذارد و سرمایه گذاری در ایجاد پیوند قوی تر با شریک زندگی مان می تواند روابط انعطاف پذیرتر و عمیق تری ایجاد کند. کاربرگ‌های زیر که از لاوسون و چن اقتباس شده‌اند، به بررسی این موضوع می‌پردازند که ما چه کسی هستیم و چگونه ضروری‌ترین ارتباطات خود را بهبود بخشیم.

آشنایی با شریک زندگی

کارهای زیادی وجود دارد که می توانیم برای افزایش احساس امنیت دلبستگی خود انجام دهیم. یکی این است که بیشتر یاد بگیریم.

از کاربرگ آشنایی با شریک خود استفاده کنید تا به آنها کمک کنید تا یکدیگر را بهتر بشناسند. از هر شریک مجموعه ای از 10 سوال و درخواست بپرسید، مانند:

توصیف کنید که روز عالی شما چگونه ممکن است به نظر برسد.

مکان یا زمانی را که بیشتر دوست دارید از آن بازدید کنید نام ببرید.

پنج ویژگی مثبت در مورد همسرتان را نام ببرید.

به اشتراک گذاشتن پاسخ ها می تواند به زوج کمک کند تا با ایجاد ارتباطات و تفاهمات عمیق تر، در رابطه ایمن تر شوند.

یافتن فعالیت هایی برای اشتراک گذاری در سبک های دلبستگی در روابط بزرگسالان

یادگیری حضور بیشتر در رابطه و با شریک زندگی می تواند چرخه های منفی موجود ناشی از سبک های دلبستگی ناسالم را بشکند. از کاربرگ Finding Activities to Share برای شناسایی لیستی از فعالیت هایی که مشتریان و شرکای آنها می توانند برای بهبود پیوند در آنها شرکت کنند، استفاده کنید. آن‌ها می‌توانند از فهرست فعالیت‌ها برای برنامه‌ریزی زمان با هم برای ایجاد یک رابطه قوی‌تر استفاده کنند.

درک ارزش هایی که در یک رابطه می خواهید

مردم اغلب بدون اینکه بدانند چه می خواهند به دنبال روابط هستند یا وارد روابط می شوند. به دست آوردن درک بیشتر از ارزش های شخصی به ایجاد روابط قوی تر کمک می کند.