آثار روانی نظم و انضباط سخت بر کودکان

رفتارهای ما انسان ها می تواند مانند یک سکه دو رو باشد. این بدان معنا است که رفتارهای ما هم می تواند باعث پیشرفت ما شود هم می تواند شخصیت ما را به یک فرد شکست خورده و ناامید تبدیل کند. گاهی أوقات ما خیلی از افراد را در جامعه می بینیم که حتی در بهترین شرایط هم ناامید هستند.

این موارد می تواند به علت فشار های زیادی در کودکی باشد. پزشکان و روان شناسان می گویند که دوران کودکی بسیار مهم و حیاتی است. متاسفانه خیلی از افراد و پدر مادران به این دوره اهمیتی نمی دهند. کوچک ترین حرکت یا رفتار اشتباهی می تواند آینده کودک را دچار مشکل کند. یکی از رفتارهایی که در آینده کودک بسیار تاثیر گذار است نظم و انضباط سخت توسط والدین است. نظم و انضباط بسیار عالی است اما تا حد تعادل خودش.

در ادامه می خواهیم ببینیم که آثار روانی نظم و انضباط سخت بر کودکان چگونه است؟ این رفتار ممکن است در هر فردی به وجود بیاید. این که بگوییم فرد چه نوع رفتاری را در چه لحظه ای انجام خواهد داد غیر قابل پیش بینی و درست نیست. وقتی یک مشاور با شخص مورد نظر صحبت می کند رفتار های او را تشخیص می دهد. تشخیص رفتار باعث می شود که مشاور بداند چه کاری انجام دهد تا فرد بتواند رفتار خود را مدیریت کند. در ادامه این مقاله که در وبسایت همکده به عنوان اولین و بزرگ ترین مرکز مشاوره تلفنی  روان شناسی در ایران و ارائه دهنده خدمات مشاوره و روان شناسی نوشته شده است می خواهیم در ارتباط با آثار روانی نظم و انضباط سخت بر کودکان صحبت کنیم.

یافتن روش صحیح تربیت فرزندان یکی از بزرگترین مشکلات والدین است.

یافتن روش صحیح تربیت فرزندان یکی از بزرگترین مشکلات والدین است. همه ما می توانیم قبول کنیم که کودک آزاری اشتباه است. اما نظرات در مورد شیوه هایی مانند زدن، فریاد زدن یا حتی به وقت انداختن کودکان متفاوت است. به طور کلی، والدین سختگیرانه از تاکتیک هایی مانند پرخاشگری، بلند شدن صدا، احساس گناه و سرزنش استفاده می کنند. اما جدیدترین تحقیقات می گوید حتی اگر به نظر برسد که این شیوه ها در حال حاضر رفتار کودکان را تغییر می دهد، اثرات بلند مدت آن ارزش چندانی ندارد. یکی از این رفتار ها نظم و انضباط سخت است.

به علاوه، آکادمی اطفال آمریکا (AAP) توصیه می کند که هم از عصبی شدت و هم فریاد زدن به نفع یک روش یادگیری مثبت استفاده نکنید.

نظم و انضباط سخت چیست؟

نظم و انضباط سخت هر نوع تمرین انضباطی است که به دنبال ایجاد احساس بد در کودک است. این شامل ضربه زدن یا سیلی زدن به مچ است. اما همچنین شامل نظم و انضباط غیر فیزیکی است که باعث درد روحی و روانی می شود. همانند فریاد زدن، صدا کردن آن ها با توهین، تحقیر، شرمساری یا خجالت عمومی.

نظم و انضباط سخت با سوء استفاده متفاوت است زیرا عمداً و در منطق درک شده استفاده می شود. وقتی والدین از نظم و انضباط سخت استفاده می کنند، شیوه های خاصی را انتخاب می کنند. زیرا معتقدند که کار می کنند یا برای رسیدگی به برخی رفتارها ضروری هستند. رفتارهای توهین آمیز ممکن است نامنظم تر باشد و بدون هیچ گونه تصمیمی برای اصلاح رفتار کودک رخ دهد. مجازاتهای شدید نیز ممکن است سوء استفاده کننده باشد.

نکته ای در ارتباط با این زمینه

آسیب های جسمانی و روانی به کودک نوعی از سوء استفاده است. کتک زدن انضباط سختی است به طور مرتب بی ارزش خواندن یک کودک سوء استفاده است. این که به آن ها بگویید از این که پدر و مادرشان باشید وقتی از آن ها کار اشتباهی می شود خجالت می کشید، مجازات سختی است.

اثرات روانی نظم و انضباط سخت

مشکلات روانی ناشی از  نظم و انضباط سخت مورد توجه محققان و روان شناسان قرار گرفته است. کودکانی که والدین آن ها از تنبیه بدنی استفاده می کردند، در نوجوانی افسردگی، اضطراب، طغیان عصبانی و پرخاشگری جسمی بیشتری نشان دادند.

ضرب و شتم یک عمل تهاجمی است. کودکانی که شاهد آسیب های جسمانی توسط والدین بوده اند می توانند همین رفتار را در آینده داشته باشند. این می تواند برای ذهن های جوان کاملاً گیج کننده باشد تا درک کنند که چه موقع پرخاشگری مناسب است.

استفاده مکرر از تنبیه بدنی نیز می تواند بر روابط والدین و فرزندان تأثیر بگذارد.

استفاده مکرر از تنبیه بدنی نیز می تواند بر روابط والدین و فرزندان تأثیر بگذارد. کودکانی که والدینشان به عنوان نظم و انضباط  سخت مورد ضرب و شتم قرار گرفتند، در دوران نوجوانی گرمای کمتری نسبت به والدین خود نشان دادند.  آن ها همچنین کمتر سعی کردند درگیری هایی را با والدین خود حل کنند. احتمالاً به این دلیل که آن ها از بیان استقلال خود در امنیت کمتری برخوردار بودند.

استیون پاول MD، روانپزشک و مشاور تخصصی بالینی Hims & Hers می گوید: “[استفاده از تنبیه بدنی همچنین منجر به] مسائل مربوط به عزت نفس می شود. شرمساری می تواند برای کسانی که اغلب مورد ضرب و شتم قرار می گیرند، مضر باشد. شرم و مسائل مربوط به عزت نفس می تواند بر سلامت روانی کلی کودک تأثیر منفی بگذارد.”

اثرات روانی نظم و انضباط  سخت غیر فیزیکی شدید

تنبیه بدنی مانند آسیب جسمی به کودک در کشور های مختلف رو به کاهش است. اما بسیاری از والدین نمی دانند که نظم و انضباط کلامی شدید نیز اثرات مخربی دارد. فریاد زدن و سرزنش کودک به طور مشابه هورمون های استرس را افزایش می دهد. حتی بر رشد مغز تأثیر می گذارد.

Lauren De Marco، LCSW-C، روان درمانگر و صاحب مشاوره نیلی می گوید: “مغز نمی تواند تفاوت بین یک تهدید جسمی و یک تهدید احساسی را تشخیص دهد.” انضباط کلامی شدید باعث ایجاد یک چرخه شرمندگی می شود که به عزت نفس آسیب می رساند و بر روابط والدین و فرزندان تأثیر می گذارد.

نکته ای در ارتباط با این زمینه

Orlesa Poole، LICSW، LCSW-C، مددکار اجتماعی و مربی تربیت مثبت با مدیریت روان درمانی مادر، می گوید: “کودکانی که به عنوان نوعی تنبیه فریاد می زنند و سرزنش می کنند، پیامدهای روانی جدی را نیز تجربه می کنند.” “آن ها به احتمال زیاد رفتار والدین خود را درونی می کنند و خود را مستحق فریاد و شرم می دانند. تکنیک های شدید والدین به امنیت کودک در رابطه والدین و فرزند و همچنین عزت نفس کودک آسیب می رساند.”

پول می گوید که این تأثیرات ذهنی درونی کردن شرم بسیار گسترده است. فرزندانی که تنبیه های سختی را از طرف خانواده تجربه می کنند بعد از مدتی دچار اختلالات روانی می شوند. آن ها به توانایی خود در حل مشکلات و تنظیم احساسات خود اطمینان کمتری دارند.

رفتارهای آموختنی و نظم و انضباط سخت در کودکان

والدین به فرزندان خود با اعمال خود، عمداً یا ناخواسته، آموزش می دهند. در نتیجه، یک مدل رفتار پرخاشگرانه اغلب به یک معنی خاص است. این که کودک احتمالاً رفتار خود را با همسالان خود یا به عنوان یک بزرگسال در روابط شخصی خود تکرار می کند.

پول می گوید: “برای من، بزرگترین پیامد والدین خشن در مورد کودکان عادی سازی رفتار است.” “این نظریه اساسی یادگیری اجتماعی است – بچه ها آنچه را که می بینند تکرار می کنند.  احساس عصبانیت در پدر و مادر با فریاد زدن، خجالت کشیدن یا آسیب جسمی به کودک نشان داده می شود. کودکان نیز این رفتار را می بینند و اذیت می شوند. کودک می آموزد که پرخاشگری یک راه مقبول برای کنترل خشم است.”

نظم و انضباط سخت به عنوان یک راه تربیتی درست کار نمی کند

طرفداران نطم و انضباط  سخت  به این واقعیت اشاره می کنند که رفتار را تغییر می دهد. آن ها از رفتارهای ناایمن مانند فرار از والدین یا رفتن به خیابان به عنوان مواردی که انضباط شدید ارزش دارد، یاد می کنند. اما آیا واقعاً اطاعت پایدار را آموزش می دهد؟

راحت ترین پاسخ نه است. تقویت منفی این هدف را برآورده نمی کند. تربیت خانواده ها اهمیت بسیاری دارد. اکثر کودکان پس از آسیب های جسمی توسط والدین تحت تاثیر این رفتار منفی قرار گرفتند و فشارهای روانی را تجربه کردند. بدیهی است که والدین باید از نوعی نظم و انضباط برای آموزش نحوه عملکرد کودکان در دنیا و حفظ امنیت آن ها استفاده کنند. AAP یک رویکرد مثبت به نظم و انضباط را ترویج می کند.

نکته ای در ارتباط با این زمینه

تقویت رفتارهای مناسب، مانند اشاره به زمانی که کودک مهربانی نشان می دهد یا احساس مسئولیت می کند. این یک روش والدین مثبت است. همچنین تعیین محدودیت های مشخص مانند زمان خواب ثابت.

هنگامی که کودکان بد رفتار می کنند، تغییر مسیر به آن ها کمک می کند تا به آن ها بیاموزند که در عوض باید چه کار کنند. سعی کنید فضای آرامش بخشی را در اتاق کودکان ایجاد کند. با تمرین زیاد و تقویت مثبت، آن ها مسئولیت را توسعه می دهند.

فرض کنید کودکی به کودک دیگر آسیب می رساند. چه از نظر جسمی و چه از نظر احساسی، می توانیم با او در مورد چگونگی ایجاد احساس خوب در هنگام الگوگیری از شفقت صحبت کنیم. به جای تنبیه مجازات، می توانیم به آن ها کمک کنیم تا مشکل را برطرف کرده و نحوه انجام بهتر را بیاموزند.

https://www.verywellfamily.com/mental-effects-of-harsh-discipline-5191055