نشانه های ترس از رها شدگی در فرد چگونه است؟

ترس از رها شدگی یکی از اختلالات شخصیتی است که حتی می توان آن را جز یکی از فوبیا ها دانست. کودکان ممکن است در دوران ابتدایی زندگی خود دچار سوء استفاده های زیادی از طرف والدین شوند. روابط برای همه دارای فراز و نشیب های زیادی هستند. همان طور که می دانید تروما آسیب های ناشی از اتفاقات در دوران مختلف زندگی است. اختلالات مختلف در دنیا شایع است. دوران کودکی حساسیت های بسیار زیادی دارد.  امروز در ارتباط با ترس از رها شدگی صحبت می کنیم. این تروما که به اسم ترومای بزرگسالی هم گفته می شود معمولا با علائم مختلف ظاهر می شود.  اگر این علائم در ابتدا درمان نشوند می توانند آسیب های روانی شدیدی برسانند. بحث تروما درمانی را در مقاله های قبل مورد بررسی قرار دادیم و تاثیرات آن را بر رفتار افراد توضیح دادیم.

ترومای دوران کودکی در بزرگسالان به نوعی یکی از جدید ترین انواع تروما است. یکی از مواردی که همیشه مورد بررسی قرار می گیرد بحث ضربه های جسمی است. در واقع این ضربه های جسمی به گونه ای است که باعث اختلالات روانی بسیاری می شود. یکی از این موارد تروما است. تروما یک نوع اختلال است که در افراد مختلف متفاوت است. علائم تروما می تواند شامل موارد و ویژگی های منحصر به فردی باشد. نحوه درمان آن اما می تواند به افراد کمک های بسیاری کند. در ادامه می خواهیم ببینیم که نشانه های ترس از رها شدگی در فرد چگونه است؟

اختلالات مختلف در کودکان و ترس از رها شدگی از دوران کودکی

یک سری از اختلالات هم هستند که بیشتر برای کودکان یا به صورت اختصاصی برای بزرگسالان است. اختلالات در کودکان اگر به طور کامل درمان نشود می تواند به آینده کودک ضربه بزند و در واقع پیامد های آن افسردگی را به همراه داشته باشد. این بدان دلیلی است که کودک در دوران مدرسه احساس کند با بقیه فرق دارد و مورد تمسخر قرار می گیرد که این باعث آسیب روانی به او می شود. در ادامه این مقاله که در وبسایت همکده به عنوان اولین و بزرگ ترین مرکز مشاوره تلفنی  روان شناسی در ایران و ارائه دهنده خدمات مشاوره و روان شناسی نوشته شده است می خواهیم در ارتباط با نشانه های ترس از رها شدگی در فرد چگونه است، صحبت کنیم.

چند رفتاری که ترس از رها شدگی از دوران کودکی را آشکار می کند

آیا تا به حال یکی از نزدیکان خود را از دست دادید؟ آیا خود را “شادی بخش مردم” توصیف می کنید؟  دائما نگران این هستید که کسی شما را ترک کند یا به شما خیانت کند؟ اگر بتوانید با عبارات بالا ارتباط برقرار کنید، ممکن است با رها شدگی از دوران کودکی مواجه باشید. بسته به شدت، این مسائل زمانی اتفاق می‌افتد که افراد ترس ناسالم و شدید مرگ افراد، مکان‌ها یا چیزهایی را در زندگی خود تجربه می‌کنند. آن‌ها همیشه می ترسند که دوباره رها شدگی را تجربه کنند. ممکن است آن‌ها در هر مقطعی از زندگی شما ظاهر شوند. اما معمولاً در دوران کودکی شروع می شوند.

تفکر به آسیب های کودکی بیشتر شامل چه چیزهایی است؟

ما معمولاً وقتی به آسیب های دوران کودکی فکر می کنیم، سوء استفاده را از سوی والدین یا مراقبان تصور می کنیم. رها شدگی از دوران کودکی می توانند از آن نشات بگیرند. اما هر رابطه ای می تواند علت اصلی مسائل رها شدگی باشد. دلایل متعددی وجود دارد که چرا ممکن است کسی از رها شدگی از دوران کودکی و اجتناب از طرد شدگی یا صدمه بترسد. این فقط به یک رویداد خاص اشاره نمی کند؛ می تواند از الگوی رویدادها زاده شود. کودکانی که یکی از نزدیکان خود را از دست می دهند ممکن است از ترس از مرگ افرادی که از آن‌ها مراقبت می کنند بزرگ شوند.

نکته ای در ارتباط با این زمینه

این مسائل در درجه اول بر اساس آسیب های دوران کودکی و غفلت ایجاد می شود. هنگامی که والدین یا مراقب کودک خود آزادی بیان را از خود سلب می کنند، استرس و فشار را بر زندگی روزمره خود وارد می کنند. همچنین احساسات خود را نادیده می گیرند، آن‌ها را نادیده می گیرند و حتی با آن‌ها مانند یک دوست یا همسال به جای یک کودک رفتار می کنند که می تواند در بروز مشکلات احتمالی رها شدگی نقش داشته باشد.

چند رفتاری که می تواند ترس از رها شدگی از دوران کودکی را آشکار کند

هنگامی که نیازهای جسمی، ذهنی و عاطفی کودک برآورده نمی شود، سبک دلبستگی ناایمن ایجاد می کند. جان باولبی برای اولین بار در سال 1969 این موضوع را پیشنهاد کرد. مری آینزورث این کار را در دهه 1970 گسترش داد. آن‌ها پیشنهاد کردند که سبک های دلبستگی اغلب در مراحل اولیه رشد کودکی از روابط با والدین یا مراقبان اولیه خود پدیدار می شوند.

والدین یا مراقبان می توانند با کمک از متخصص سلامت روان کارهای زیادی انجام دهند. با اطمینان به عشق آن‌ها، ارائه اعتبار، برقراری ارتباط، روشنفکری، همدلی و اطمینان از اینکه آن‌ها می توانند احساسات خود را ابراز کنند، بهتر از فرزندان خود حمایت کنند.

نکته

افرادی که مشکل ترس از رها شدگی از دوران کودکی دارند می توانند این رفتارهای متفاوت را داشته باشند. آن‌ها ممکن است روابط خود را به خاطر چیزی بیهوده به پایان برسانند، مردم را از خود دور کنند، همچنین همیشه احساس کنند نیاز دارند دیگران را راضی کنند، مراقب احساسات خود باشند، در هر رابطه ای آسیب پذیر نباشند. همچنین به قصد دیگران بی اعتماد شوند و تصور کنند انگیزه منفی دارند و برای یافتن یک سیستم حمایتی تلاش می کنند. برای آمادگی و اجتناب از طرد شدگی به طور کامل از روابط جدا شوید و در موارد شدید به خشونت و دستکاری متوسل شوید.

مردمی بودن که از آن‌ها لذت می برند، ترس از رها شدگی از دوران کودکی را آشکار می کند

آیا تا به حال در مورد “رفتار اجتماعی شنیدید؟ اخیراً این اصطلاح برای افرادی که به طور خستگی ناپذیر وقت خود را صرف دیگران می کنند به یک اصطلاح رایج است. آن‌ها همیشه به هر درخواستی “بله” می گویند، حتی زمانی که به نفع آن‌ها نباشد. بسیار قابل اعتماد و مفید هستند و همیشه مایلند که وقت خود را به صورت داوطلبانه برای کسی اختصاص دهند.

نشانه های ترس از رها شدگی در فرد چگونه است؟

یک متخصص و روانشناس ترس از رها شدگی را توضیح می دهد. در واقع، به نظر نمی رسد که تعریف کتاب درسی از این اصطلاح وجود داشته باشد. کمی عمیق‌تر کنکاش کنید، و متوجه خواهید شد که ترس از رها شدگی (یا FOA) می‌تواند ناشی از چیزهای مختلفی باشد. افرادی که از FOA رنج می برند در دوستی ها، روابط (عاشقانه یا افلاطونی) و به عنوان والدین و همسر نقش دارند.

FOA نه تنها بر فرد مبتلا تأثیر می گذارد بلکه در زندگی افراد دیگر تاثیر می گذارد.

ترس ذاتی و مداوم از تنهایی می تواند ناتوان کننده

باشد. فرد مبتلا به FOA ممکن است رفتارها و الگوهای فکری اجباری از خود نشان دهد. هر دو می توانند منجر به از بین رفتن روابط و تحقق بزرگترین ترس خود – انزوا شوند. جالب است که، ترس از رها شدگی آنقدر عمیق است که بسیاری از کارشناسان بهداشت روان این اختلال را به عنوان یک فوبیا طبقه بندی می کنند. فوبیا به عنوان “نوعی ترس غیر منطقی که می تواند باعث اجتناب و وحشت شود” تعریف می شود.

اختلالات اضطرابی و ترس از رها شدگی

این ذهنیت نامعقول – که در اختلالات اضطرابی رایج است – علل در مورد وضعیت کسی را بسیار دشوار (اگر نه غیرممکن) می کند. به عبارت دیگر، حتی افرادی که بسیار دوستشان دارند و به او اهمیت می‌دهند، نمی‌توانند او را وادار کنند بر ترس خود از تنهایی غلبه کنند.

FOA و اختلال شخصیت مرزی

اختلال شخصیت «الگویی از احساسات و رفتارهایی است که برای شخص تجربه‌کننده مناسب و موجه به نظر می‌رسد، حتی اگر این احساسات و رفتارها مشکلات زیادی را در زندگی آن فرد ایجاد کند».

اختلال شخصیت مرزی (BPD) معمولاً شامل علائم زیر است:

– واکنش های احساسی نامناسب یا شدید

– رفتارهای بسیار تکانشی

– سابقه روابط ناپایدار

آرنولد لیبر، دکتر و رئیس سابق دپارتمان روان‌پزشکی در موسسه قلب میامی، می‌نویسد: «نوسانات شدید خلق‌وخو، رفتارهای تکانشی و واکنش‌های شدید می‌تواند برای افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی برای تکمیل تحصیل، حفظ مشاغل پایدار و مشکل ایجاد کند.

چند علامت اصلی FOA یا BPD

از آنجایی که ترس از رها شدگی می تواند از چیزهای متعددی ناشی شود، تمرکز بر رابطه FOA با اختلال شخصیت مرزی سودمند است. زیرا هر دو شرایط به شدت با یکدیگر مرتبط هستند. به طور کلی، فردی که از FOA رنج می‌برد، یک یا چند مورد از رفتارهای زیر را نشان می‌دهد:

خلق و خوی ناپایدار

برخی از اختلالات خلقی رایج که توسط افراد FOA/BPD تجربه می شود عبارتند از:

– احساس شدید اضطراب، افسردگی و نگرانی.

– تغییرات ناگهانی خلق و خو که ممکن است از چند ساعت تا چند روز ادامه داشته باشد.

-احساسات شدید کسالت، پوچی و انزوا.

– نمایش رفتارهای کلامی یا فیزیکی خشونت آمیز (معمولاً نتیجه ترس ها و ناامنی های عمیق است.)

مشکل در ارتباط با دیگران و خود

ویژگی های مشترک FOA را می توان به راحتی در برخورد با دیگران مشاهده کرد. فردی که دارای ترس از رها شدگی است در درک همدلی مشکل دارد. دارای گذشته ای از روابط کوتاه مدت است که در آن فرد «می تواند به شدت از عشق و ایده آل سازی شدید به نفرت شدید تغییر کند». ترس های غیرمنطقی و شدید از رها شدگی و طرد شدگی را تجربه می کند.

نکته

شخص مبتلا به FOA نیز مشکلات زیادی در ارتباط با خودش دارد. آن‌ها مستعد اختلال شدید در احساس خود و تصویر مخدوش از خود هستند.

خودآزاری

متأسفانه، برخی از افراد ترس از رها شدگی و خصومت های خود را با آسیب رسانی به خود ابراز می کنند. رایج ترین انواع خودآزاری شامل بریدن جایی در بدن یا سوزاندن خود است. همچنین احتمال بیشتری وجود دارد که فرد مبتلا به FOA رفتارهای خطرناک و بالقوه تهدید کننده زندگی از خود نشان دهد. به عنوان مثال، آن‌ها ممکن است بی احتیاطی یا تحت تأثیر رانندگی کنند، از الکل یا مواد مخدر سوء استفاده کنند و رفتارهای مخرب دیگری انجام دهند.

تمایل به خودکشی و ترس از رها شدگی

تخمین زده می شود که حدود 80 درصد از افراد مبتلا به BPD افکار خودکشی، به عنوان مثال، افکار خودکشی را تجربه می کنند. با توجه به همبستگی زیاد بین BPD و FOA، منصفانه است که بگوییم اکثر افراد FOA افکار خودکشی دارند.

خودکشی یک رویداد غم انگیز است که ردپایی از مردم پر از آسیب را به دنبال خود بر جای می گذارد.

نکته

امیدی برای فردی با ترس از رها شدگی وجود دارد. مانند تقریباً تمام اختلالات سلامت روان، FOA ناشی از عدم تعادل شیمیایی در مغز است. با توجه به ماهیت پیچیده این اختلال، بسیاری از افراد به درمان طولانی مدت نیاز دارند.