چرا بخشش در بهبودی تروما لازم نیست؟

تحمیل بخشش می تواند در درمان تروما مشکل ساز باشد. بخشش آسیب‌ها و خطاها را کاهش می‌دهد، که ایمنی را مهار می‌کند. در عین حال بخشش به جای بازمانده، بر فرد آزارگر تمرکز می کند. این در حالی است که بخشش بازماندگان را سرزنش می کند و شرم را تداوم می بخشد. بخشش سکوت را تشویق می کند و می تواند به عنوان وسیله ای برای جلوگیری از بهبودی استفاده شود. اما سوالی که ما در این مقاله از وب سایت اولین و بزرگ ترین مرکز مشاوره ایران، مرکز مشاوره همکده به آن پاسخ می دهیم این است که چرا بخشش در بهبودی تروما لازم نیست؟ باید بدانید که “بخشش برای توست، نه طرف مقابل”. در حقیقت “شما باید ببخشید تا بتوانید ادامه دهید.” برای بهبودی بهتر می توانید برای مشاوره تلفنی روان شناسی و یا مشاوره حضوری با متخصصان ما در ارتباط باشید.

چرا بخشش در بهبودی تروما لازم نیست؟

آیا هیچ یک از این جملات رایج را شنیده اید؟ آیا آنها را باور می کنید؟ وقتی صحبت از بهبودی پس از تروما می شود، شاید نباید این کار را انجام دهید. بخشش زمانی که در درمان تروما گنجانده شود به طور بالقوه مشکل ساز است. گفته می شود که بخشش می تواند به بازماندگان کمک کند تا از درد گذشته خود “به جلو حرکت کنند” یا “رها شوند”. برخی بر این باورند که برای بهبودی باید کسانی را که باعث آسیب دیدگی شما شده اند یا در ایجاد آن نقش داشته اند ببخشید. با این حال، هیچ شواهد آماری وجود ندارد که نشان دهد این درست است.

در این بین یکی از متخصصان می گوید: پس از بیش از یک دهه به عنوان روان درمانگر تروما، من شاهد مزایای بخشش برای بسیاری از مشتریانم بودم. با این حال، من معتقد نیستم که برای بهبودی پس از تروما، بخشش لازم نیست، زیرا بسیاری از بازماندگان تروما را که بهبودی را تجربه کرده‌اند، بدون بخشیدن متجاوزان خود درمان کرده‌ام. علاوه بر این، آموخته ام که اجبار یا تشویق به بخشش می تواند برای بازماندگان تروما مضر باشد و مانعی در بهبود آنها ایجاد کند.

در اینجا دلایلی وجود دارد که چرا نباید بخشش در روند بهبودی آسیب اعمال شود.

بخشش آسیب‌ها و خطاها را کاهش می‌دهد، که ایمنی را مهار می‌کند

بخشش در بهبودی تروما می تواند روند چند جانبه ای داشته باشد. تصور کنید به شما می گویند که باید کسی را که به شما آسیب رسانده است ببخشید. مهم نیست که وضعیت چه بوده یا تاثیر آن بر شما. شما باید آنها را ببخشید وقتی به دنبال حمایت اجتماعی هستید، چیزهایی به شما می گویند: «سال ها پیش بود، ولش کن» و «نباید عصبانی شوید، ادامه دهید». این پیام‌ها نشان‌دهنده عدم پذیرش و حتی همدلی از جانب کسانی است که آن‌ها را بیان می‌کنند، و ممکن است باعث شوند که شما احساس کنید که تصورات، احساسات و تجربیات شما نامشروع، نادرست یا هدایت‌شده است.

آنها ممکن است نشان دهند که درد یا خشم موجه شما به سادگی کمتر از توانایی شما برای بخشیدن متجاوز شما اهمیت دارد. پذیرش یک عنصر مهم برای تقویت و حفظ ایمنی برای بازماندگان تروما است و ایمنی برای بهبود و پردازش تروما لازم است. شکست یا امتناع از پذیرش و تأیید تجربیات زنده‌شده بازماندگان تروما، محیط‌ها و روابطی را ایجاد می‌کند که برای توانایی آنها برای بهبودی یا «حرکت واقعی» مضر است.

بخشش به جای بازمانده، بر فرد آزارگر تمرکز می کند

هدف ما در این مقاله از وب سایت مرکز مشاوره همکده پاسخ به این سوال است که چرا بخشش در بهبودی تروما لازم نیست؟ یک ضرب المثل محبوب و خوش نیت است که “بخشش برای شماست – نه طرف مقابل.” با این حال، چنین کلیشه ای به خوبی به بهبودی تروما ترجمه نمی شود، زیرا بخشش بر رابطه ای که بازمانده با سوء استفاده کننده خود دارد متمرکز است. در مقابل، بهبودی تروما باید بر رابطه بازماندگان با خودش تمرکز کند. درمان تروما بر نیازهای فردی بازمانده و فرآیندهای درونی او متمرکز است. اگر یک بازمانده هر نوع رابطه ای با آزاردهنده خود داشته باشد، این رابطه برطرف می شود، اما بر اساس نیازها و منافع بازماندگان برطرف می شود.

برخی از بازماندگان ممکن است از بخشیدن سوء استفاده کنندگان خود سود ببرند. اما برخی دیگر ممکن است چنین سودی را از بخشش به دست نیاورند. یا در واقع احساس کنند نیاز به خودداری از بخشش دارند. هر دو نوع نگرش باید با احترام و همدلی برابر پذیرش شوند. نگرش‌های اخلاق‌گرایانه برعکس، نه تنها ضددرمان‌کننده هستند، بلکه تمایل دارند آزارگر را به هزینه قربانی متمرکز کنند، به این معنی که مسئولیت اصلاح اشتباه گذشته بر عهده دومی است، نه اولی، و در برخی موارد حتی بیان این نکته که عدم توفیق بخشیدن به خود یک اشتباه است، بنابراین توجه و سرزنش را از اشتباه واقعی که مرتکب خود آسیب بود، دور می‌کند.

بخشش بازماندگان را سرزنش می کند و شرم را تداوم می بخشد

بخخش در بهبودی تروما جنبه های مختلفی دارد. شرم اغلب توسط تروما ایجاد یا تایید می شود. بازماندگان اغلب بر این باورند که «دوست‌ناپذیر»، «به اندازه کافی خوب»، «احمق»، «ناتوان»، «ضعیف»، «بد» هستند، یا اینکه نمی‌توانند به‌طور امن در دنیا وجود داشته باشند. به طور خلاصه، بازماندگان اغلب خود را به خاطر آسیب‌های روانی خود سرزنش می‌کنند، و تأکید شدید بر ارزش بخشش، به فرهنگ سرزنش قربانی کمک می‌کند که متأسفانه بسیاری از بازماندگان آن را درونی کرده‌اند.

درخواست از بازماندگان تروما برای بخشش آزارگر خود را می توان به عنوان بازماندگانی که به خاطر اعمال آزاردهنده خود سرزنش می شود، یا در برخی موارد به عنوان نشان دهنده یک هم ارزی نادرست بین بدرفتاری تلقی کرد. این احساس شرم را تشدید می کند و بیشتر از تمرکز بر دیدگاه های بازماندگان، به کانون سوء استفاده کنندگان کمک می کند.

مثالی در این زمینه برای بخشش در بهبودی تروما

این را در نظر بگیرید: یک کودک فکر می کند که بچه بدی است. زیرا مادرش فریاد می زند. او را مورد آزار روانی و یا حتی جسمی قرار می دهد. به عنوان یک بزرگسال، آنها معتقدند که “آدم بد” هستند، که تاثیر منفی بر ارزش خود و روابط آنها دارد. بعد یکی از بستگانش می گوید: «این سال ها پیش بود، باید او را ببخشی.» اگر این بزرگسال نتواند ببخشد (که در زمانی که تجارب تروما پردازش نشده است رایج است)، این ناتوانی به عنوان تأیید بیشتر بر این امر است که آنها واقعاً «آدم بدی» هستند.

بخشش در بهبودی تروما سکوت را تشویق می کند

وقتی کسی را می بخشید، اغلب نیازی به بحث یا پردازش بیشتر نیست. موقعیت را درک نمی کنید. موقعیتی را در نظر بگیرید که در آن واقعاً کسی را بخشیدید. هر چند وقت یکبار نیاز دارید که این حادثه را با آنها یا خودتان در میان بگذارید؟ معمولاً نادر است. در واقع، یکی از نشانه‌های رایج که نشان می‌دهد واقعاً کسی را نبخشیده‌اید، نیاز شما به ادامه بحث در مورد حادثه (ها) است. در نتیجه، بخشش اغلب این توقع را از خود و دیگران به همراه دارد که در آینده نیازی به بحث زیاد در مورد موضوع نخواهد بود و ممکن است حس آشتی کاذب یا بسته شدن را القا کند.

بازماندگان تروما باید بتوانند روایت های تروما خود را هر چند وقت یکبار که لازم است فاش کنند. به اشتراک بگذارند. زیرا این بخش حیاتی بهبودی است. وقتی تحت فشار قرار می گیریم که ببخشیم، ممکن است احساس کنیم که نیازی نیست یا نباید به اشتراک گذاری یا کاوش روایت خود ادامه دهیم. توانایی ما برای پردازش و بازیابی را مهار می کند. علاوه بر این، بخشش می‌تواند توانایی یا تمایل بازماندگان را برای گزارش مجرمان مهار کند. زیرا درخواست پاسخگویی قضایی، تبرئه یا مجازات اغلب مغایر با «روح» بخشش تلقی می‌شود.

بخشش در بهبودی تروما می تواند به عنوان وسیله ای برای جلوگیری از بهبودی مورد استفاده قرار گیرد

بخشش می تواند مسیر کمترین مقاومت باشد، که همیشه چیز خوبی نیست. درمان تروما از نظر عاطفی و گاهی اوقات از نظر جسمی دردناک است. به منظور اجتناب از درد پردازش تروما، ممکن است خود را مجبور کنید که سوء استفاده کننده خود را ببخشید به این امید که تاثیر تروما از بین برود. با این حال، تسکین تجربه معمولاً موقتی است (اگر اصلاً وجود داشته باشد.)

همانطور که دکتر روزنا باکاری می نویسد: «تلاش برای متوقف کردن درد با بخشش مانند قرار دادن یک جعبه مخلوط کیک در فر و انتظار برای گرفتن یک کیک است. این کار نمی کند. شما می توانید خانه خود را به آتش بکشید.» به طور خلاصه، قبل از اینکه بخواهید کیک خود را بپزید، باید مواد را با هم مخلوط کنید. بهبود ضربه شامل بسیاری از مواد دردناک مانند تجربه غم و اندوه شدید، خشم، شرم، ترس و احساسات ناخوشایند بدن است.

اهمیت بخشش در بهبودی تروما

بحث ما در این مقاله این نیست که بخشش نباید در درمان تروما استفاده شود. در واقع، بسیاری از بازماندگان از بخشیدن سوء استفاده کنندگان خود سود بردند. هدف این است که بخشش نباید به عنوان یک جزء اجباری در هر فرآیند بهبودی تروما، یا به عنوان پیش نیاز برای “حرکت به جلو” در نظر گرفته شود. زمانی که بخشش نیاز باشد، به طور طبیعی در روند درمان اتفاق می افتد، بدون اینکه مجبور شوید یا تشویق شوید. بسیاری از بازماندگان تروما هرگز سوء استفاده‌کنندگان خود را نمی‌بخشند. در عین حال به بهبودی موفقیت‌آمیز تروما دست می‌یابند. آنها را با احساس آرامش و امید به آینده باز می‌دارد.