سرزنش ناعادلانه شریک زندگی زمانی که همه چیز اشتباه است

آیا وقتی همه چیز اشتباه می شود شریک زندگی خود را ناعادلانه سرزنش می کنید؟ مردم تمایل دارند قضاوت کنند که چه کسی در تصادف مقصر است، نه بر اساس نیت فرد. اگر تمایل دارید شریک زندگی خود را به خاطر نتایج تصادفی سرزنش کنید، یادگیری نحوه درک نقش قصد می تواند مفید باشد. شاید قصد کسی آسیب رساندن است.پس مهم است که قضاوت در مورد سرزنش نتیجه را نادیده بگیرید. حتی زمانی که هیچ آسیبی رخ نمی دهد. در این مقاله از وب سایت همکده ما به بررسی سرزنش ناعادلانه شریک زندگی زمانی که همه چیز اشتباه است پرداخته ایم. مرکز مشاوره همکده اولین و بزرگ ترین مرکز مشاوره در ایران است. این مرکز ارائه دهنده خدمات حضوری و مشاوره تلفنی روان شناسی می باشد.

سرزنش ناعادلانه شریک زندگی زمانی که همه چیز اشتباه است

شما در طول روز خود شروع بسیار خوبی داشته اید. زیرا شروع به بررسی برخی از کارهای بزرگ از لیست کارهای خود کردید. یکی از این کارها این بود که یک کابینت ذخیره سازی حاوی بهترین ظروف شیشه ای شما را که فقط برای مواقع خاص استفاده می کنید، مرتب کنید. با این حال، قفسه‌ها بالاتر از آن چیزی بودند که می‌توانستید به آن برسید، بنابراین شما با فریاد از شریک زندگی‌تان خواستید که در این زمینه کمک کند.

شریک زندگی تان کمی شما را بلند می کند، اما تا حد زیادی باعث ناراحتی شما می شود، یک لیوان به زمین می خورد و تکه تکه می شود. از آنجایی که متوجه می‌شوید آسیب بسیار گسترده‌تر از آن است که بتوان آن را ترمیم کرد، ذهن شما فوراً به نقشی می‌پردازد که شریک زندگی‌تان در کل این شکست بازی کرده است. “چطور تونستی اجازه بدی این اتفاق بیفته؟” شما فریاد می زنید: “باید بیشتر مراقب بودی!” حالا به همین وضعیت فکر کنید اما با پایانی متفاوت. درست است که شریک زندگی تان شما را خوب نگه نداشت. اما خوشبختانه شیشه بدونی که بیفتد صرفا به یک طرف خم شده. آیا هنوز هم شریک زندگی خود را سرزنش می کنید یا فقط از این وضعیت ناراحت هستید؟

گرایش به نسبت دادن سرزنش

سرزنش ناعادلانه شریک زندگی زمانی که همه چیز اشتباه است می تواند مشکلات زیادی را پدید آورد. گرایش به نسبت دادن سرزنش برای نتیجه یک عمل، فرآیند پیچیده ای است. توسط گاوین نوبز از دانشگاه شرق انگلستان و جاستین مارتین از کالج بوستون (2021) توصیف شده است. مردم درستی یا نادرستی یک عمل را بر اساس “عوامل اخلاقی نامربوط مانند نتایج و شانس” قضاوت می کنند. ممکن است شریک زندگی شما در کمک به شما برای رسیدن به قفسه بالایی سهل انگاری کرده باشد، اما اگر شریک زندگی شما “از نظر اخلاقی خوش شانس” باشد و شیشه از این حادثه جان سالم به در ببرد، شریک زندگی خود را اشتباه نمی بینید. به عبارت دیگر، قصد مهم نیست، اما نتیجه در قضاوت سرزنش مهم است.

مضر دانستن حوادث و بررسی جنبه های آن

به گفته نوبز و مارتین، بین نیت و نتیجه یک گسست وجود دارد. در سنین نسبتاً پایین، کودکان یاد می گیرند که این دو جنبه از مقصر دانستن حوادث را از هم جدا کنند. با این حال، هنگامی که عامل سوم سهل انگاری مطرح می شود، همه شرط ها خاموش می شوند. آنچه تعیین می کند که یک تصادف غیرعمدی قابل سرزنش است یا خیر، بستگی به این دارد که آیا به نظر می رسد فرد بی احتیاطی عمل کرده است یا خیر. با این حال، اگر هیچ حادثه ای رخ ندهد، حتی اگر شخص سهل انگاری کند، آن فرد تا زمانی که نیت بدی نداشته باشد، از تفکرات منفی به دور است. سرزنش ناعادلانه شریک زندگی زمانی که همه چیز اشتباه است بب بررسی جنبه های مختلف رفع می شود.

مورد شیشه شکسته معضل جالبی را ایجاد می کند. زیرا از نظر فنی شما عامل این حادثه بودید. با این حال، از آنجا که شریک زندگی شما درگیر بوده است، دستگاه قضاوت اخلاقی شما ممکن است دنده را تغییر دهد و آنها می توانند هدف سرزنش شما قرار گیرند. با توجه به اینکه جابجایی می تواند باعث ایجاد احساسات بد شود. آیا راهی وجود دارد که در آینده بتوانید حوادث مشابهی را هم در درک نقش خود و هم در عدم برگرداندن خشم به طرف شریک زندگی خود بیشتر بپذیرید؟ برای پاسخ به این سوال، درک فرآیند قضاوت اخلاقی به عنوان ترکیبی از عوامل قصد، نتیجه و سهل انگاری مفید است. نوبز و مارتین با دستکاری این سه عامل در مجموعه ای از دو مطالعه، یکی از چندین سناریو را برای شرکت کنندگان آمریکایی-بریتانیایی خود ارائه کردند که با این پایه شروع می شود:

پایه آزمایشات

یک بعدازظهر پاییزی، سینتیا بعد از ناهار در حال رانندگی به خانه است. دو برادرش با او در ماشین هستند. وقتی به خانه‌شان نزدیک می‌شوند، توده‌ای از برگ‌های بزرگ را در کنار جاده می‌بینند، بزرگترین برگ‌هایی که در تمام فصل دیده‌اند. دستکاری آزمایشی شامل ارائه یکی از چندین پایان ممکن به شرکت کنندگان بود که به شرح زیر تعریف می شد.

• اصل: برادر سینتیا از او خواست تا از میان برگ ها رانندگی کند.
• بدون سهل انگاری: یک ماشین به سمت آنها منحرف می شود و سینتیا مجبور شد برای جلوگیری از آن منحرف شود و در برگ ها محو می شود.
• سهل انگاری: برادر سینتیا از او می خواهد که از میان برگ ها رانندگی کند و او این کار را انجام می دهد و فراموش می کند که بچه ها اغلب در آنها بازی می کنند.
• بی پروا: برادر سینتیا از او می خواهد که از میان برگ ها رانندگی کند. او این کار را انجام می دهد. حتی اگر می داند که بچه ها اغلب در آنها بازی می کنند.

تغییر نتایج هر سناریو دستکاری نهایی را به شرح زیر تعریف کرد:

• مثبت: برآمدگی ها دو چوب بودند و به ماشین آسیبی نمی رساندند.
• منفی: دست اندازها دو کودک بودند که فورا کشته شدند.

پاسخ به آزمایشات مربوطه

سرزنش ناعادلانه شریک زندگی زمانی که همه چیز اشتباه است در دیدگاه های مختلف بررسی می شود. دیدگاه نمونه‌های مقطع کارشناسی که برای آزمایش قضاوت‌های سرزنش در این سناریوها مورد استفاده قرار گرفتند. زمانی که کودکان مردند، حتی بدون غفلت مشخص، تقریباً همه (92 درصد) حکم کردند که سینتیا باید مجازات شود. تنها یک اقلیت کوچک (10 درصد) زمانی که نتیجه مثبت بود، سینتیا را سرزنش کردند. بنابراین، اگرچه “نیت” مشابه بود، سینتیا تنها در یک صورتی بی گناه تلقی می شد. هیچ کودکی در اثر اعمال او نمی مرد. علاوه بر این، بر اساس قیاس شرایط خاص ذکر شده در بالا، به نظر می رسد که مردم به طور خودکار فرض می کنند، زمانی که نتیجه منفی بود. این امر نشان دهنده سهل انگاری سینتیا است.

بنابراین، واضح است که داده‌ها از پیش‌بینی‌های مطالعه حمایت می‌کنند. یک پیامد منفی بر قضاوت افراد در مورد اینکه آیا فرد اخلاقاً «بدشانس» باید سرزنش، تنبیه و سهل‌انگیز تلقی شود، تسلط دارد. این وضعیت دو طرف دارد. چه می شد اگر آن شخص اصلاً سهل انگار نبود و در نتیجه اصلاً قابل سرزنش نبود؟ همانطور که نویسندگان نتیجه می‌گیرند: «هرگاه قضاوت‌هایی در مورد عوامل تصادفی انجام می‌شود، به عنوان مثال، در دادگاه‌ها، محل‌های کار، مدارس یا خانه‌ها، توصیه می‌شود در صورت امکان، این اطلاعات را جستجو و ارائه کنید، حتی اگر این اطلاعات وجود نداشته باشد.

چگونه می توانید در مورد رفتار شریک زندگی خود قضاوت بهتری داشته باشید؟

بررسی منطق چالشی می تواند سخت باشد. به خصوص در لحظه ای که رفتار شریک زندگی شما منجر به مجموعه ای از تفسیرهای احتمالی می شود. با این حال، همانطور که مطالعه نوبز و مارتین نشان می دهد، بسیار آسان است که در تصمیم گیری در مورد اینکه آیا شریک زندگی خود در یک بدبختی مقصر است یا خیر، تحت تأثیر یک نتیجه و نه هدف قرار بگیرید. سرزنش ناعادلانه شریک زندگی زمانی که همه چیز اشتباه است می تواند رابطه تان را به نابودی نزدیک کند.

برای جلوگیری از تله «شانس اخلاقی»، سهل انگاری را از معادله سرزنش بیرون بکشید. تصادفات ممکن است به دلایلی اتفاق بیفتد که ربطی به سهل انگاری بازیگر ندارد. آنها همچنین می توانند هیچ ربطی به قصد نداشته باشند. همانطور که ممکن است وسوسه شوید که به طور خودکار فرض کنید که رفتار شریک زندگی شما منعکس کننده بخشی پنهان از بدخواهی ناخودآگاه است. به عبارت دیگر، «لغزش فرویدی» روی شریک زندگی‌تان می‌تواند منجر به یک مثال نادرست از چالش های زندگی شود.

پس از ضربه خنجر ابتدایی به روح شریک زندگی خود، شاید در مرحله بعدی از خود بپرسید. چرا احتمالاً در وهله اول شریک زندگی خود را سرزنش کرده اید. آیا اعتقاد شما به اینکه شریک زندگی شما برای آزار دادن شما عمل کرده است از این باور است که شریک زندگی شما غیرقابل اعتماد است یا بدتر از آن، واقعاً به شما اهمیت نمی دهد؟ این نوع سوگیری می تواند به نوعی سرزنش ناعادلانه منجر شود. فقط می تواند ارتباط شما را بیشتر خراب کند.

قضاوت آسان نیست

به طور خلاصه، قضاوت در مورد علت رفتار کسی هرگز پیشنهاد آسانی نیست. وقتی صحبت از شریک زندگی شما به میان می آید، بازی سرزنش با چیزی فراتر از ابهامات فلسفی همراه می شود. سعی کنید یک قدم به عقب بردارید و با رویکردی آگاهانه تر و بخشنده تر به رفتار شریک زندگی خود و خودتان نگاه کنید. سرزنش ناعادلانه شریک زندگی زمانی که همه چیز اشتباه است می تواند به راحتی رفع شود.