آیا تا به حال احساس کرده‌اید که در نقش پدر یا مادر، کافی نیستید؟ واقعیت این است که هیچ‌کس والد کامل و بی‌نقصی نیست. تلاش برای بی‌عیب بودن، تنها فشار و احساس گناه را بیشتر می‌کند. گاهی فراموش می‌کنیم که فرزندان ما از شکست‌ها، اشتباه‌ها و نحوه‌ی برخوردمان با آن‌ها بیش از هر چیز دیگر می‌آموزند. همین جاست که مفهوم بچه های والدین ناقص معنا پیدا می‌کند.
پذیرش نقص‌ها و احساسات‌مان، به ما و فرزندانمان اجازه می‌دهد انسانی‌تر و صادق‌تر زندگی کنیم.
در این مقاله از وبسایت همکده، اولین و بزرگ‌ترین مرکز مشاوره تلفنی و حضوری روانشناسی در ایران، به بررسی این موضوع می‌پردازیم که چرا کامل نبودن، می‌تواند بهترین هدیه برای رشد فرزندتان باشد و چطور بچه های والدین ناقص چگونه هستند.
اگر می‌خواهید یاد بگیرید چطور با آرامش و آگاهی فرزندتان را تربیت کنید، همین حالا برای دریافت مشاوره روانشناسی بدون نوبت در وبسایت همکده اقدام کنید و قدمی واقعی به سوی رشد خانواده‌تان بردارید.
والدین ناقص بچه های سازگار می سازند
والدین کودکان سازگار چگونه هستند؟ گاهی اوقات ما به عنوان والدین باید انتظارات خود را کنار بگذاریم تا بتوانیم «بهم ریختگی زیبا» زندگی خانوادگی را بپذیریم.
چرا خانواده‌های ما کامل نیستند؟ این سؤال اشتباهی است که باید پرسید. ما انسان‌های ناقصی هستیم و این ذات ماست. یک سؤال بهتر ممکن است این باشد «چگونه می‌توانیم بهتر شویم؟» یا «چگونه می‌توانیم روابط را ترمیم و ایجاد کنیم؟» «آیا می‌توانیم بر اشتباهات غلبه کنیم و محیط‌های سالم و ایمن را برای خانواده خود ایجاد کنیم؟»
با تکان دادن احساس حقارتی که اکثر ما داریم، این ایده فلج‌کننده که ما خوب نیستیم کافی است تا شرایط را پیچیده‌تر کند. قبل از هر چیزی باید بدانید پذیرش نقص، جایی است که خانواده‌های بزرگ شروع می‌شوند. جایی است که اشتباهات در آن وجود دارد؛ اما در میان هرج و مرج، عشق وجود دارد.
ما در مورد اینکه والدین ناقص بچه های سازگار می سازند و فرزندپروری ناقص صحبت می‌کنیم، نه بی‌تفاوت. برای این منظور ما نباید روی والدین کامل بودن تمرکز کنیم. این نکته مهم را باید در نظر داشت. خانواده جایی است که ما همدیگر را دوست داریم. جایی که می‌توانیم خود واقعی‌مان باشیم. خانواده‌ها کامل نخواهند بود؛ اما باید ایمن باشند. خانواده باید امن‌ترین جایی باشد که می‌شناسیم؛ جایی که به آن برمی‌گردیم.
کودکان به ساختار و مرزهای قابل پیش‌بینی نیاز دارند. محدودیت‌های قابل اعتماد که ساعت به ساعت تغییر نمی‌کنند. خانواده‌ای که عملکرد خوبی دارد و هر قواعد و انتظاراتی که دارید، باید به وضوح تعریف شود؛ سپس به طور پیوسته و به طور منطقی اجرا شود. در ادامه می‌بینیم که چگونه والدین ناقص بچه های کامل می سازند.
به منظور دریافت مشاوره از یک سایت مشاوره روانشناسی کودک و نوجوان، همین حالا با همکاران ما در مجموعه همکده تماس بگیرید!
مدیریت کردن ناامیدی در برابر کودکان
والدین ناقص بچه های سازگار می سازند و کودکان می‌توانند بسیار خسته‌کننده باشند. ناامید شدن از رفتار کودکان کاملاً طبیعی است. اگر روی چیزی تمرکز کنیم و فرزندمان بیاید و ده بار پشت سر هم همین سؤال را از ما بپرسد، ممکن است احساس ناامیدی کنیم و این امر طبیعی است.
با قضاوت در مورد احساسی که آن را تجربه می‌کنیم، می‌توانیم حتی بیشتر ناامید شویم. بهترین راه برای کنترل ناامیدی این است که لحظه‌ای افکارمان را جمع کنیم و چند نفس عمیق بکشیم؛ سپس با آرامش و شفافیت بیان کنید که «وقتی حرف من را قطع می‌کنید، احساس ناامیدی می‌کنم.»
برای دریافت مشاوره کودکان از وبسایت همکده کلیک کنید.
پذیرش احساسات در والدگری
کودکان می‌توانند به اعصاب والدین فشار وارد کنند. این یک واقعیت است. به عنوان مثال وقتی کودک ما روی میز آشپزخانه نقاشی می‌کشد، ما به طور طبیعی احساس عصبانیت می‌کنیم؛ اما ممکن است افکاری مانند «نباید از دست فرزندم خیلی ناراحت باشم» یا «نباید این موضوع را زیاد جدی بگیرم» داشته باشیم.
همه چیز را با کلمه «باید» روی خودتان متمرکز نکنید. این احساس را بپذیرید، چند نفس عمیق بکشید و بگویید: «وقتی روی میز آشپزخانه نقاشی می‌کشی، احساس عصبانیت می‌کنم. ما فقط روی کاغذ نقاشی می‌کشیم.» به همین دلیل است که می‌توان گفت بچه های والدین ناقص سازگار هستند. منظور از ناقص بودن این است که مشکل داشتن ایرادی ندارد.
وقتی واقعاً احساس می‌کنیم فرزندانمان به حرف‌های ما گوش نمی‌دهند، احساس ناتوانی یا درماندگی می‌کنیم. ما ناخودآگاه با خشمگین و عصبانی شدن در برابر آن احساسات دفاع می‌کنیم. متأسفانه نتیجه ناامیدی نسبت به کودک می‌تواند از سرپیچی تا ترس، شرم و گوشه‌گیری متغیر باشد؛ بنابراین فرزندان ما همان احساس ناتوانی را دارند که ما سعی می‌کردیم از آن اجتناب کنیم.
تربیت کردن کودکان با پذیرش نقص‌های تربیتی والدین
موضوع بچه های والدین ناقص به ویژه برای والدینی که کودکانی دارند که با ADHD دست و پنجه نرم می‌کنند، می‌تواند سخت باشد. به نظر ما والدین این‌طور است که هیچ کاری نمی‌توانیم برای ایجاد انگیزه در فرزندانمان انجام دهیم. استراتژی‌های مقابله‌ای والدین از «حمایت کردن فرزندشان» تا پایان دبیرستان و حتی دانشگاه گرفته تا رویکرد دست‌آمیز و تکیه کامل به داروهای محرک، همگی مشاهده شده‌اند.
والدین بچه های سازگار ممکن است متوجه شوند صداهایی که ما برای بیان ترس‌هایمان با فرزندان خود استفاده می‌کنیم به طور دائم در ذهن فرزندان آن‌ها جا افتاده است و در طول زندگی آن‌ها شنیده می‌شود.
به عنوان مثال در مورد یک کودک مبتلا به ADHD و والدینی که دائماً رفتار آن‌ها را زیر نظر دارند، کودک بزرگسال با هشیاری و اضطراب دائمی در مورد انجام وظایف و شرم قابل توجهی که همچنان به عقب انداختن و عدم رعایت ضرب‌الاجل‌های مهم ادامه می‌دهد، تجربه می‌کنند. به این دلیل است که می‌توان گفت بچه های والدین ناقص سازگار هستند.
پذیرش ناقص بودن والدین
هیچ پدر و مادر کاملی وجود ندارد. هیچ کودک کاملی وجود ندارد. ما همه انسانیم. علاوه بر این همه ما چیزهای زیادی در وجود و درون خود داریم. همه را با هم ندارید؟ شما مطمئنا تنها نیستید. صرفاً به این دلیل که احساس غرق شدن می‌کنیم به این معنی نیست که کارمان را خوب انجام نمی‌دهیم.
با پذیرفتن اینکه همه چیز را تحت کنترل نداریم، به خودمان این آزادی را می‌دهیم که همان‌طور که هستیم، باشیم و از تلاش برای کنترل چیزهایی که قابل کنترل نیستند، دست برداریم. باید قبول داشته باشیم که کامل بودن امکان ندارد. در واقع بچه های والدین ناقص سازگار هستند.
تنظیم کردن انتظارات در فرزندپروری
از زمانی که به دنیا می‌آیند، ما می‌خواهیم فرزندانمان در مسیر درست قرار بگیرند. ما نمی‌دانیم که آیا آن‌ها به موقع صحبت خواهند کرد یا به سایر نقاط عطف رشد خواهند رسیدیا نه. نکته مهمی که باید به خاطر داشته باشیم، این است که فرزندان ما در جثه‌های کوچک بزرگسال نیستند. آن‌ها کودکانی هستند که هنوز در حال رشد هستند. یکی از مهم‌ترین اقداماتی که باید در فرزندپروری اجرا شود، توجه به زمانی است که انتظارات ما از نظر رشد مناسب نیستند.
تحقیقات در مورد رشد شناختی نشان داده است که ذهن‌ها از طریق ترکیبی از طبیعت و پرورش شکل می‌گیرند. همه افراد منحصر به فرد هستند؛ بنابراین از نظر نقاط قوت و ضعف متفاوت هستند. برای مثال در حالی که یک کودک ممکن است در سنین پایین قادر به همدلی باشد، دیگری ممکن است در استدلال کلامی برتر باشد.
مهم است که به مسئله بچه های والدین ناقص توجه کنید. جلو افتادن از آن‌ها بسیار آسان است و همچنین به راحتی می‌توان تقصیر را به گردن آن‌ها انداخت، زمانی که آن‌ها به ظاهر عقب می‌مانند و احساس ناامیدی، عصبانیت، بی‌حوصلگی یا سرخوردگی کردید از خود بپرسید: «با توجه به همه چیزهایی که در مورد فرزندتان و سن او می‌دانید، آیا انتظارات فعلی شما منطقی است؟»
الگو بودن در پذیرش اشتباهات
بچه های والدین ناقص چگونه هستند؟ شما در این بخش باید بدانید اشتباه کردن اشکالی ندارد. همه ما این کار را انجام می‌دهیم. خونسردی خود را از دست می‌دهیم و چیزهایی می‌گوییم که ای کاش نمی‌گفتیم. خوشبختانه بچه‌ها بسیار مقاوم هستند. نفس عمیق بکشید، عذرخواهی کنید و جبران کنید.
این کار نه‌تنها به فرزندانمان نشان می‌دهد که ما کامل نیستیم، بلکه الگوی بسیار خوبی را به آن‌ها نشان می‌دهد. با این رفتار شما، بچه‌ها می‌فهمند زمانی که شرایط سخت است یا ناامید می‌شوند، چه کاری انجام دهند.
درمان شرایط سخت و چالش برانگیز کودکان با مشاورین همکده
گاهی والدین در برابر چالش‌های رفتاری یا احساسی فرزندشان احساس درماندگی می‌کنند. اضطراب، خشم، افسردگی، ترس‌های کودکانه یا حتی افت تحصیلی می‌تواند نشانه‌ی نیاز به کمک تخصصی باشد. در چنین موقعیت‌هایی، حمایت درست می‌تواند همه‌چیز را تغییر دهد. با مشاورین همکده، می‌توانید مطمئن باشید که کودک شما در مسیر درستی قرار می‌گیرد. تیمی از روان‌شناسان کودک و نوجوان در همکده آماده‌اند تا با روش‌های علمی و تجربه‌محور، به درمان شرایط سخت و چالش‌برانگیز کودکان کمک کنند.
کافی است چند دقیقه وقت بگذارید و از طریق وبسایت همکده، مشاوره آنلاین یا تلفنی رزرو کنید تا بتوانید دوباره لبخند و آرامش را در چهره‌ی فرزندتان ببینید.
سخن پایانی
والدین با رفتار، نگرش و نحوه‌ی برخوردشان با مشکلات، نقش مهمی در سازگاری کودکان دارند. حمایت عاطفی، درک و ارتباط مؤثر، پایه‌های انعطاف‌پذیری و رشد سالم کودک را می‌سازد.
بچه های والدین ناقص سازگار هستند؛ زیرا کودکان از واقعیت زندگی می‌آموزند، نه از کمال‌گرایی. وقتی والدین اشتباهات خود را می‌پذیرند و احساساتشان را صادقانه نشان می‌دهند، به فرزندانشان درس پذیرش، انعطاف‌پذیری و مهارت‌های مقابله با چالش‌ها را می‌دهند. هیچ پدر و مادری کامل نیست، اما هر والد می‌تواند آگاه، مهربان و در حال رشد باشد.
