علل و عوامل خطر PTSD در افراد

در دنیایی که زندگی می کنیم اختلالات روانی بسیاری وجود دارند. برخی از این اختلالات روانی را ممکن است بشانسید. برخی هم برای شما تازگی دارند. اختلالات روانی انواع مختلفی دارند. در واقع علت این اختلالات ممکن است از اتفاقات دوران کودکی ایجاد شود. بنابراین خانواده ها بهتر است در دوران کودکی حساسیت بیشتری نسبت به فرزندان خود داشته باشند. گاهی اوقات یک اشتباه در گذشته می تواند تا آینده اندکثدک همراه او باشد و او را آزار دهد. اختلالات روانی اگر درمان نشوند و فرد به آن عادت پیدا کند زندگی آن شخص را مختل خواهد کرد. یکی از مواردی که در مقاله های قبل در ارتباط با آن صحبت کردیم PTSD است. در ادامه می خواهیم ببینیم که علل و عوامل خطر PTSD چگونه است. در مقاله های قبل در ارتباط با انواع PTSD صحبت کردیم.

هر فردی به علت شرایط مختلف همان طور که در مقاله های قبل گفتیم می تواند دچار خشم یا استرس شود. حال این خشم می تواند یک خشم درونی چندین ساله باشد یا یک خشم آنی که به علت وجود شرایط مختلف ایجاد شده باشد. در دورانی که زندگی می کنیم ممکن است فرد به علت های مختلف دچار این فرآیند استرسی شوند. برخی با داشتن استرس ممکن است خشم را هم در خود به وجود بیاورند. در این موقعیت است که مشاوره وارد کار می شود. در ادامه این مقاله که در وبسایت همکده به عنوان اولین و بزرگ ترین مرکز مشاوره تلفنی  روان شناسی در ایران و ارائه دهنده خدمات مشاوره و روان شناسی نوشته شده است می خواهیم در ارتباط با علل و عوامل خطر PTSD صحبت کنیم.

رویدادهای استرس زا یا PTSD

مردم اغلب هنگام توصیف رویدادهای بسیار استرس زای زندگی از کلمه “آسیب زا” به معنای عمومی استفاده می کنند. به عنوان مثال، انجمن روانشناسی در اروپا (APA) کلمه دیگری را برای این زمینه استفاده می کند. این انجمن  “ضربه” را به عنوان واکنش احساسی فرد به یک رویداد فوق العاده منفی (مزاحم) تعریف می کند. با این حال، متخصصان سلامت روان رویدادهای آسیب زا را به روش های بسیار خاصی تعریف می کنند.

دستورالعمل هایی که آن ها استفاده می کنند تغییر کرده است. این دستورالعمل هاهمچنان در حال تکامل است زیرا درک آن ها از آن چه که یک حادثه آسیب زا است افزایش یافته است. این درک به ویژه اهمیت زیادی دارد. در واقع سعی می کنند یاد بگیرند که آیا ممکن است فردی دچار اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) باشد یا خیر.

تعریف DSM از یک رویداد آسیب زا یا PTSD

در مقایسه با نسخه های قبلی راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM) تعریف ها متفاوت است. ویرایش پنجم به طور واضح تری عناصر یک رویداد آسیب زا را مشخص می کند، به ویژه در چارچوب PTSD

DSM-5 محرک های PTSD را به عنوان قرار گرفتن در معرض فرآیند واقعی یا تهدید شده تعریف می کندکه عبارتند از:

• مرگ
• مصدومیت شدید
• تجاوز جنسی

علاوه بر این، قرار گرفتن در معرض این اتفاقات باید ناشی از یک یا چند موقعیت زیر باشد که در آن فرد:

• به طور مستقیم رویداد آسیب زا را تجربه می کند
• شخصاً شاهد رویداد آسیب زا است
• می آموزد که این حادثه آسیب زا برای یکی از اعضای نزدیک خانواده یا دوست نزدیک است. یه به عبارتی با مرگ واقعی یا تهدیدی خشونت آمیز یا تصادفی رخ داده است.
• تجربه مستقیم، مکرر یا شدید در معرض جزئیات ناخوشایند (ناخوشایند) رویداد آسیب زا. که از طریق رسانه ها، تصاویر، تلویزیون یا فیلم ها، به جز رویدادهای مربوط به کار، از آن مطلع نمی شوید.
• نشانه هایی که ممکن است شخصی در یک حادثه آسیب زا قرار گرفته باشد.

نکته ای در ارتباط با این زمینه

به زبان ساده،  PTSDبستگی به علائم آن فرد دارد. حتی اگر به شخص بسیار نزدیک هستید، ممکن است علائم شایع تروما را مشاهده نکنید. این علائم می تواند شامل تکان خوردن و “خارج شدن از حالت عادی یدن” باشد. همچنین ممکن است فردی از هم شما شده یا ناگهان ارتباط خود را قطع کند. به عنوان مثال، ممکن است به سوالات یا نظرات شما پاسخ ندهد، گویی او آن جا نبوده است. با این حال، تشخیص علائم دیگر در مورد آسیب دیدگی فرد ممکن است برای شما آسان تر باشد:

• اضطراب، که ممکن است به شکل های مختلف باشد. همانند بی حسی، تحریک پذیری، تمرکز ضعیف، نوسانات خلقی، “وحشت شبانه” یا حملات پانیک ظاهر شود
• طغیان های احساسی یا حالات روحی مانند عصبانیت یا غم
• علائم جسمی می تواند به صورت ضربان قلب تند، خستگی، رنگ پریدگی یا رخوت ظاهر شود.

عوامل خطر PTSD

قرار گرفتن در معرض تروما عامل آغازگر PTSD است. با این حال، می توان عناصر تأثیرگذار دیگری را نیز در نظر گرفت. همه کسانی که تروما را تجربه می کنند دچار اختلال استرس پس از سانحه نمی شوند.

اگر چه تقریباً نمی توان با قاطعیت تعیین کرد که چه کسانی بعد از ضربه PTSD را تجربه خواهند کرد. یا این که چه کسانی در آن تجربه باقی مانده اند؟ اما ما می توانیم عوامل خطر زیر را در نظر بگیریم. این عوامل  ممکن است به احتمال ایجاد اختلال استرس پس از سانحه کمک کند.

عوامل ژنتیکی

تحقیقات برای بررسی نقش ژنتیک در توسعه PTSD ادامه دارد. مطالعاتی انجام شده است که تأثیر ژنتیکی بر ایجاد شرایط روانی را نشان می دهد. همانند اسکیزوفرنی، اختلال دوقطبی و اختلال افسردگی اساسی که همه این ها شرایط روانی است. محققان تأثیر ژنتیکی را در توسعه PTSD نیز یافته اند. زنان بیشتر از مردان در معرض ابتلا به PTSD هستند. شیوع PTSD در طول عمر بین 10 تا 12 درصد در زنان و 5 تا 6 درصد در مردان مشخص شده است.

محققان به ویژه در بین زنان اروپایی-آمریکایی نکاتی را دریافته اند. نزدیک به یک سوم (29 درصد) خطر ابتلا به PTSD پس از یک رویداد آسیب زا تحت تأثیر عوامل ژنتیکی است. میزان خطر ژنتیکی در مردان بسیار کمتر بود.

مطالعاتی در ارتباط با این زمینه

اولین نویسنده این مطالعه، دکتر لارامی دانکن، به  نتایجی رسید. “PTSD ممکن است یکی از قابل پیشگیری ترین اختلالات روانی باشد.” وی با درک این که همه افرادی که تروما را تجربه می کنند دچار PTSD نمی شوند این تحقیقات را انجام داد.  او اهمیت این تحقیقات ژنتیکی را به اشتراک می گذارد.  تا بتواند به سرعت پس از ضربه در افرادی که از نظر ژنتیکی بیشتر در معرض خطر هستند مداخله کند.

تحقیقات مختلف و PTSD

نشانگرهای مختلف ژنتیکی وجود دارد که در حال حاضر به دلیل نقش آن ها در تأثیر بر پیشرفت PTSD تحت بررسی هستند.  نشانگر ها شامل مواردی مانند ژن انتقال دهنده سروتونین (5-HTTLPR) می شود. یکی دیگر از نشانگر ها هم   ژن های مرتبط با محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال (HPA) است. علاوه بر این، تحقیقات در مورد پروتئین گیرنده یتیم آلفا (RORA) در حال انجام است.

این تحقیقات مربوط به رتینوئید به دلیل نقشی که در محافظت عصبی ایفا می کند است. در واقع آن به محافظت از سلول های عصبی و سلول های گلیال در برابر اثرات دژنراتیو استرس اکسیداتیو کمک می کند.  این تاثیر تجربه استرس تروماتیک است.

عوامل اجتماعی و PTSD

حمایت اجتماعی یا فقدان آن یک عامل خطر مهم است. کسانی که در گزینه های حمایت اجتماعی محدود هستند، می توانند در معرض خطر بیشتری برای PTSD باشند. پس از حادثه دردناک، نیاز به منابع حمایتی ایمن ضروری است. چرا که به افراد کمک شود تجربیات خود را به شیوه ای سالم پردازش کنند. همچنین از طریق ارتباطات عاطفی ایمن و مطمئن، امید خود را به دست آورند. کسانی که از استراتژی های مقابله مجدد اجتناب ناپذیری استفاده می کنند ویژگی خاصی دارند.

آن ها  کمتر از منابع حمایتی یا جستجوی ارتباطات سالم پس از تجربه یک رویداد آسیب زا استفاده می کنند. افرادی هم سعی می کنند به طور کلی با چالش ها به صورت جداگانه کنار بیایند. آن ها ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ایجاد PTSD باشند. حتی اگر پشتیبانی لازم را دارید، ممکن است برای جلوگیری از توسعه PTSD کافی نباشد.

عوامل بیولوژیکی و عصبی در PTSD

دو عامل خطر نشان داده شده است احتمالاً بر توسعه PTSD پس از ضربه تأثیر می گذارد. یکی  IQ و درگیری روان رنجوری است. نشان داده شده است برخی افرادی  در آزمون های بهره هوشی نمره پایین تری دارند. آن ها مستعد ابتلا به PTSD هستند.

علاوه بر این، افرادی که دارای روان رنجوری عصبی بیشتری هستند، بیشتر مستعد ابتلا به PTSD هستند.  روان رنجوری یک ویژگی شخصیتی است. این برای افرادی است که بیشتر از حد معمول دچار اضطراب می شوند. یا حتی دچار احساس گناه، نگرانی، ترس، عصبانیت، سرخوردگی و ناراحتی می شوند.

همانطور که قبلاً ذکر شد، تعداد زیادی از تحقیقات تحقیقی به منظور بررسی نقش ژنتیک در توسعه PTSD اختصاص یافته است.  PTSD در هرکسی که یک رویداد آسیب زا را تجربه می کند رخ نمی دهد.

سخن آخر

در این مقاله ما فهمیدیم یافته های مداوم به تعیین بهتر افرادی که ممکن است بیشتر در معرض خطر باشند کمک می کند. چرا که مداخلات و درمان ها بتوانند بیشترین کمک را داشته باشند.  PTSD جایگاه ویژه ای در مغز دارد و به گونه ای مانند سایر بیماری های روانی است.