کلاستروفوبیا یا ترس از محیط بسته چیست؟

در مقاله های قبلی راجع به انواع فوبیا صحبت کردیم. فوبیا یک اختلال شایع در روان شناسی است و نمی توانید کسی را پیدا کنید که در طول کل زندگی خودش چه در کار و چه در ارتباطات شخصی دچار فوبیا نباشد. در روان شناسی اختلالات بسیار زیادی وجود دارد. پزشکان و روان شناسان همیشه سعی کرده اند که با ارائه راه حل های درمانی مناسب اختلالات را درمان کنند. تحقیقاتی زیادی درباره فوبیا در حال انجام است. اینک بنا بر این داریم که راجع به کلاستروفوبیا اطلاعاتی را ارائه کنیم.

كلاستروفوبیا (ترس از فضاهای بسته) چیست؟

کلوستروفوبیا به عنوان ترس از فضاهای بسته تعریف شده است. مانند هر فوبیا، شدت کلاستروفوبیا نیز از فردی به فرد دیگر متفاوت است. ممکن است در اتاق های کوچک، فضاهای کوچک و‌ گرفته، ازدحام جمعیت و بسیاری از موقعیت های دیگر علائمی داشته باشید. برخی از افرادی که این إحساس را دارند، در آسانسورها، در پارک های تفریحی که از مهارکننده های ایمن، سرویس های بهداشتی عمومی یا حتی درهای گردان استفاده می کنند، ناراحت کننده نیستند. اتاق های تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) و سایر آزمایشات پزشکی نیز اگر از بیماری کلاستروفوبیا رنج ببرید ممکن است دشوار یا غیرممکن باشد .

علائم

اگر شخصی با علائم كلاستروفوبیك هستید، ممكن است در یك فضای محدود دچار اضطراب خفیف شوید یا حتی حملات وحشت شدید داشته باشید و علائم ممكن است هرچه بیشتر در همان جایی كه هستید بمانید. شما ممکن است گریه کنید، فریاد بزنید، و سعی کنید به هر طریق ممکن از شرایط خارج شوید.  در حالی که همه به یک شکل به کلاستروفوبیا واکنش نشان نمی دهند، علائم می تواند شامل موارد زیر باشد:

• احساس می کنید دیوارها در حال بسته شدن هستند
• لرز یا احساس گرما
• تعریق
• تکان دادن
• مشکل تنفس
• احساس خفگی
• احساس ضعف یا سرگیجه
• در گوشهایتان زنگ می زند
• حالت تهوع
• گیجی
• درد قفسه سینه
• تپش قلب
• سردرد
• دهان خشک
• یک اشتیاق غیرقابل کنترل برای دفع ادرار

سرانجام، ممکن است از فعالیت هایی که می توانند باعث شوند در یک مکانی به روی شما بسته شود، وحشت داشته باشید. علاوه بر این، حجم شدید خون می تواند منجر به ترس از غش، از دست دادن کنترل یا حتی مرگ شود. شما ممکن است از مهمانی های شلوغ یا سایر رویدادها صرف نظر کنید، از سواری هایی که از مهار کننده شانه استفاده می کنند خودداری کنید، هنگام ورود به اتاق های کوچک در را باز بگذارید و یا از ترس خود مشکلات یا مسائل را زیادی جدی بگیرید.

علل احتمالی

محققان هنوز مطمئن نیستند که چه عواملی ممکن است باعث کلاستروفوبیا شود. بسیاری حدس می زنند که ریشه در تجربیات بد کودکی داشته باشد. برخی دیگر بر این باورند که این ممکن است درهم پیچیده مکانیزم بقا تکاملی باشد. محققان دانشگاه اموری به این نتیجه رسیدند که افرادی که به دروغ فاصله بیش از حد بازوی خود را درک می کنند، احتمالاً ترس ترس چسبناک را تجربه می کنند. در هر صورت، به نظر می رسد که سابقه عصبی بودن در فضاهای بسته ممکن است سرانجام منجر به کلاستروفوبیای کامل شود .

عوارض

کلاستروفوبیک بودن می تواند زندگی شما را به شدت محدود کند و باعث شود شما چیزهایی را که در زمانی که اختلال را نداشته اید  از آن ها لذت می برید از دست دهید و حتی استرس بیش از حد بر سلامتی خود وارد کنید.

مثالی برای عوارض این اختلال

به عنوان مثال، وقتی صحبت از مسافرت می شود، کلاستروفوبیا می تواند یک چالش باشد. خطر پرواز در سفر را به پایان می رساند اما شما را مجبور می کند که خود را به یک صندلی کوچک محاصره شده توسط غریبه ها محدود کنید. سفر با قطار صندلی های راحت و بزرگی را فراهم می کند و به شما امکان می دهد در اطراف قدم بزنید، اما مدت زمان زیادی طول می کشد، شاید احساس تنگنایی کنید.

رانندگی می تواند احساس محدودیت  برای شما ایجاد کند اما به شما این امکان را می دهد که هر زمان که بخواهید در بخش های مختلف در جاده یا خیابان  متوقف شوید. یک تعطیلات پیش بینی شده ممکن است منتفی شود چرا که شما نمی توانید این اختلال را کنترل کنید. در صورتی که در یکی از این شرایط قرار گرفتید،  ممکن است این نگرانی ها در وهله اول حتی از رزرو سفر جلوگیری کند. اگرچه این لحظات گذرا به نظر می رسند اما حملات ترسناک مکرر و احساس ترس و اضطراب می تواند باعث افزایش مداوم استرس شود، که می تواند برای بدن مضر باشد. از نظر پزشکی، کلاستروفوبیا می تواند خطرناک باشد زیرا می تواند از انجام آزمایش های MRI لازم جلوگیری کند.

تشخیص

دانستن این که ترس از فضاهای بسته دارید برای رسمیت بخشیدن به تشخیص لکنت  کافی به نظر می رسد، اما مانند سایر ترس ها، معیارهای تشخیصی خاصی وجود دارد که باید رعایت شوند. در میان آن ها موارد زیر بیار اهمیت دارد:

• ترس شما از فضاهای تنگ مانع از توانایی شما برای انجام فعالیت های معمول می شود.
• شما سعی می کنید از موقعیت های مربوط به فضاهای بسته، مانند سوار شدن به پله به جای سوار شدن در آسانسور، جلوگیری کنید.
• اضطراب با پیش بینی مواقعی که ممکن است در چنین شرایطی قرار بگیرید، رشد می کند.
• یک متخصص بهداشت روان می تواند شما را با توجه به این معیارها ارزیابی کند و تشخیص دهد که آیا علائم شما واقعاً ناشی از هراس، اختلال وحشت یا مسئله دیگری است.

رفتار و درمان

درمان بیماری کلاستروفوبیا به شخص و شدت علائم بستگی دارد. درمان های مختلفی وجود دارد، از جمله:

روان درمانی

به طور مشخص درمان رفتاری شناختی (CBT) در درمان کلاستروفوبیا کاملاً موفق ظاهر شده است. قرار گرفتن در معرض درمانی روش دیگری است که می تواند موثر باشد

دارو

همراه با درمان روانشناختی، پزشک یا درمان گر شما ممکن است داروهای ضد اضطراب یا داروهای ضد افسردگی برای مدیریت علائم شما تجویز کند. اگر با هواپیما، کشتی تفریحی یا سایر وسایل سفر، سفر می کنید که ممکن است دلیل معمولی کلاستروفوبیا باشد، داروهای ضد اضطراب با دوز کم ممکن است گزینه ای برای سفرهای آینده باشد. حتما به دوز و دستورالعمل های دارو توجه زیادی داشته باشید ، زیرا ممکن است لازم باشد شروع به مصرف کنید. دارو چند روز قبل از مسافرت یا انجام مراحل دیگر مانند مصرف دارو همراه با غذا یا پرهیز از الکل می تواند مفید باشد.

تکنیک های رفتاری

حساسیت زدایی سیستماتیک، تهویه مطبوع یا مدل سازی و جاری شدن مشکلات اغلب همراه با روش های شناختی مانند Stop استفاده می شود که یک تکنیک عالی است. این روش ها با هم کار می کنند تا به تغییر رفتار و احساس ترس شما کمک کنند.

درمان های جایگزین

برخی از افراد از طریق هیپنوتیزم و سایر روش های جایگزین درمان تسکین پیدا می کنند. دیگران دریافتند که روش های خودیاری مانند تجسم می تواند از طریق حملات کلاستروفوبیا به آن ها کمک کند. اگر تصمیم دارید روش های جایگزین درمان را امتحان کنید، حتماً از متخصص بهداشت روان خود تأیید کنید. اگر كلاستروفوبیا درمان نشود، می تواند ناتوان كننده باشد. با این حال، درمان معمولاً موفقیت آمیز است. اگر علائمی از علائم لخته گری را تجربه می کنید، مهم است که در اسرع وقت با یک متخصص بهداشت روان یا پزشک خانواده خود تماس بگیرید. با کمک می توانید در جهت خلاص شدن از این ترس و لذت بردن از زندگی بسیار بیشتر تلاش کنید.

علل

اطلاعات کمی در مورد اینکه چه چیزی باعث کلاستروفوبیا می شود، شناخته شده است. عوامل محیطی ممکن است سهم بزرگی داشته باشند. افراد به طور معمول در دوران کودکی یا در سال های نوجوانی خود دچار کلاستروفوبیا می شوند. کلاستروفوبیا می تواند به اختلال عملکرد آمیگدالا مربوط شود، بخشی از مغز است که نحوه پردازش ترس را کنترل می کند. فوبیا همچنین می تواند توسط یک واقعه آسیب زا ایجاد شود، مانند:

• مدت طولانی در یک فضای تنگ یا شلوغ گیر کرده باشید
• هنگام پرواز دچار تلاطم می شوند
• مجازات شدن با حبس شدن در یک فضای کوچک ، مانند دستشویی
• در حمل و نقل عمومی شلوغ گیر کرده است
• به طور تصادفی در یک فضای تنگ مانند یک کمد رها شده اید

اگر با پدر یا مادر یا عضوی از خانواده کلوستروفوبیک بزرگ شوید ، به احتمال زیاد به claustrophobia مبتلا خواهید شد. اگر کودکی ببیند که عزیزش از یک فضای کوچک و بسته می ترسد ، ممکن است شروع به ارتباط ترس و اضطراب با موقعیت های مشابه کند.

تشخیص

در صورت تداوم علائم باید به پزشک مراجعه کنید. منتظر نمانید تا claustrophobia شما بیش از حد طاقت فرسا شود. تشخیص به موقع می تواند به شما در مدیریت بهتر علائم کمک کند.

پزشک علائم شما را بررسی کرده و به شما معاینه فیزیکی می دهد. آن ها همچنین سابقه ترس بیش از حد شما را در نظر خواهند گرفت که:

• با اختلال دیگری همراه نیست
• ممکن است ناشی از پیش بینی یک واقعه باشد
• حملات اضطرابی مربوط به محیط را تحریک می کند
• فعالیت های عادی هر روز را مختل می کند