از دست دادن عشق قابل پیشگیری است

از دست دادن عشق ممکن است قابل پیشگیری باشد. آیا اشتیاق با گذشت زمان از بین می رود؟ یا اینکه میشه طولانی کرد؟ آیا آن “احساس دوست داشتنی” را از دست داده اید؟ ما ممکن است تا حدودی کنترل داشته باشیم که عشق رمانتیک محو شود یا نه. نحوه نگرش شما به انتقال از عشق عاشقانه به عشق سطحی همراه می تواند در طول زمان به حفظ سطوح اشتیاق کمک کند. اولین باری که عاشق شدید یادتان می آید؟ من مطمئناً خاطره روشنی از اولین تجربه خود دارم. هم از نظر عاطفی به وجد می آمدم و در عین حال خسته کننده بود. البته پایان خوبی هم نداشت. در این مقاله از وب سایت همکده ما به بررسی مطلبی با عنوان از دست دادن عشق، قابل پیشگیری است پرداخته ایم.

مرکز مشاوره همکده اولین و بزرگ ترین مرکز مشاوره در ایران می باشد. این مرکز ارائه دهنده خدمات حضوری و مشاوره تلفنی روان شناسی می باشد.‌

مرگ عزیز شما می تواند قابل حل باشد

تجربه عاشق شدن در ادبیات روانشناسی به طور رسمی به عنوان عشق عاشقانه یا پرشور شناخته می شود. با اشتیاق شدید جنسی، هیجان و برانگیختگی خام، نیازهای وسواسی به پیوند، و داستان ها و تخیلات غیرواقعی یا اغراق آمیز در مورد شریک جدید شما مشخص می شود.

این توصیف از عشق رمانتیک به طور طبیعی به سوال کلیدی این پست منجر می شود: آیا عشق رمانتیک با گذشت زمان محو می شود؟ و اگر این کار را کرد، آیا می‌توانیم کاری کنیم که نسخه سالم آن در طول عمر رابطه‌مان طولانی شود؟

نظریه مثلثی عشق در مورد ماهیت اشتیاق به ما چه می گوید؟

مرگ عزیز شما، قابل پیشگیری است. شاید نظریه مثلثی عشق رابرت استرنبرگ (1986، 2006) و تحقیقات گسترده بین فرهنگی ناشی از آن، مستقیم ترین و هدفمندترین تمرکز پژوهشی را بر روی پرسش اشتیاق ما ایجاد کرده باشد. در حالی که سایر نظریه‌های عشق (مدل‌های دلبستگی) نیز ارزش زیادی دارند (هازن و شیور، 1987)، آنها مستقیماً روی سؤال شور تمرکز ندارند و بنابراین در این مقاله مورد بررسی قرار نخواهند گرفت. قبل از اینکه بیشتر ادامه دهیم، اجازه دهید چند دقیقه وقت بگذاریم و ایده‌های اصلی را در مورد مدل استرنبرگ ترسیم کنیم و نشان دهیم که چگونه می‌توان آن را برای پرسش علاقه ما به کار برد.

مدل نظری و مبتنی بر تحقیق استرنبرگ ادعا می کند که همه روابط عاشقانه را می توان به غیاب یا وجود سه عامل تقسیم کرد: اشتیاق، صمیمیت و تعهد.

اشتیاق به جاذبه فیزیکی، جنسی و عاطفی نسبت به شریک زندگی شما اشاره دارد. احساسات می توانند هم مثبت (مثلاً میل جنسی) و هم منفی (مثلاً حسادت) باشند.

صمیمیت به گرمی و مراقبت نسبت به رفاه شریک زندگی شما اشاره دارد. این شامل اشتراک گذاری متقابل و آزاد بین شرکا است. در هسته آن یک نوع دوستی عمیق از عشق است.

تعهد به حفظ رابطه با وجود موانع و مشکلاتی اطلاق می شود که به ناچار در مسیر هر رابطه طولانی مدت پیش می آید.

بررسی و مقایسه عشق رمانتیک و همراه

هدف ما در اینجا بررسی و مقایسه عشق رمانتیک و عشق همراه است تا ببینیم آیا این انواع مختلف عشق می‌توانند کمی به این پرسش مهم شور و شوق بیافزایند. در عین حال می خواهیم بدانیم که چگونه از دست دادن عشق، قابل پیشگیری است. اگر عشق کلمه کلیدی برای عشق عاشقانه است، پس امنیت و محبت کلیدواژه عشق همراه است. عشق عاشقانه شامل عوامل شور و صمیمیت است اما عامل تعهد نیست در حالی که عشق همراه دارای عوامل صمیمیت و تعهد است اما شور نیست.

عشق رمانتیک پیش بینی می کند که قرار ملاقات ادامه داشته باشد در حالی که عشق همراه روابط طولانی مدت بادوام را پیش بینی می کند. در زندگی روزمره، ترکیبات احتمالی زیادی بین این اشکال عشق وجود دارد، اما وزن و جهت سه عامل تغییر نمی کند. اشتیاق عمر کوتاهی دارد. شروع و جبران آن سریع است. با این حال، ممکن است در طول زمان به ترکیبی از عشق عاشقانه و همراه تبدیل شود. اگر این تکامل ایجاد شود، آنگاه اشکال زیادی از محبت، و سطوحی از هیجان وجود دارد که ممکن است در طول زندگی رابطه فروکش کند (استرنبرگ، 2006).

آیا اشتیاق در طول زمان محو می شود یا تکامل می یابد؟

برای به دست آوردن تصویر واضح تری از سوال اشتیاق، قصد دارم آن را از دیدگاه روانشناختی و زیست شناختی بررسی کنم تا ببینم آیا برخی از همپوشانی های رایج در مورد محو شدن اشتیاق وجود دارد یا خیر.

دیدگاه روان‌شناختی

نظریه مثلثی استرنبرگ (2006) افزایش و سقوط سریع و شدید در اشتیاق را پیش‌بینی می‌کند در حالی که عوامل صمیمیت و تعهد به آرامی و به تدریج در طول زمان توسعه می‌یابند. توضیح این نرخ‌های مختلف این است که شناخت شریک زندگی‌تان زمان می‌برد و در نتیجه صمیمیت و تعهد با سرعت‌های متفاوت و آهسته‌تری نسبت به اشتیاق ایجاد می‌شود. اشتیاق می تواند کور باشد، و بالا و پایین رفتن آن می تواند سریع باشد. ما در این مرحله فرد دوستیابی را به خوبی نمی شناسیم. بنابراین، خیال‌پردازی و ایده‌آل‌سازی مثبت به قیمت به‌خاطر واقعیت بالا می‌رود. در عین حال باید دانست که از دست دادن عشق، قابل پیشگیری است.

این تحقیق همچنین نشان می‌دهد که در حالی که شور و اشتیاق به سرعت کاهش می‌یابد، فرصت‌هایی برای مرحله رمانتیک وجود دارد که به مخلوطی از عشق عاشقانه و همراه تبدیل شود.

دیدگاه بیولوژیکی

شواهد بیولوژیکی وجود دارد که پیش بینی ها و ادعاهای استرنبرگ را تایید می کند. به عنوان مثال، کورتیزول و آدرنالین، دو مورد از مهمترین هورمون های مرتبط با فاز رمانتیک، نیز بخشی از سیستم پاسخ به استرس هستند. متأسفانه، این هورمون‌های استرس در سطوح بالا و طولانی‌مدت بدون آسیب به سیستم عصبی و همچنین سایر سیستم‌های بدن ناپایدار هستند. با این حال، با گذشت زمان بدن خود را اصلاح می کند. هنگامی که شدت این هورمون‌های سمی کاهش می‌یابد و میانه‌تر و راحت‌تر تنظیم می‌شوند، هورمون‌های دیگر مانند وازوپرسین و سطح اکسی توسین به تدریج شروع به افزایش می‌کنند. شکل‌های تعدیل‌شده‌تر از اشتیاق می‌توانند در طول عمر رابطه در حال تکامل ادامه داشته باشند (فیشر، و همکاران، 2011).

عاشق شدن! بعد چه می شود

همه ما می دانیم که بسیاری از مشکلات با صحبت با روان شناسان قابل حل است وازوپرسین و اکسی توسین نه تنها در تنظیم کشش جنسی، بلکه در اشکال اتصال و پیوند یافت شده در نوع عشق همراه نیز نقش دارند (فیشر، و همکاران، 2011). تمامی این موضوعات روابط را پیچیده می کند. حتی ممکن است نشان دهد که عوامل روان‌شناختی ممکن است نقشی در حفظ سطوح متوسط ​​اشتیاق، حتی در روابط طولانی‌مدت داشته باشند.

آیا شواهدی وجود دارد که عوامل روانشناختی ممکن است بر سطوح اشتیاق تأثیر بگذارد؟

آسودو و آرون (2009)، دریافتند که اگر بتوانیم ویژگی‌های وسواس‌آمیز عشق رمانتیک را منزوی کرده و کاهش دهیم، جذابیت و پیوند جنسی ممکن است تا حدودی وجود داشته باشد یا در روابط طولانی‌مدت شکل بگیرد. در حالی که این یافته جالب است، این مطالعه ویژگی‌های وسواسی را به وضوح تعریف نمی‌کند و به شواهد تأییدی برای تأیید این ادعا نیاز دارد.

علاوه بر این، O’Leary et.al. (2012) نظرسنجی از زوج های متاهل طولانی مدت گزارش می دهد که بیش از 50 درصد از این پاسخ دهندگان ادعا می کنند که هنوز عاشقانه عاشق همسر خود هستند. این نتایج این سوال را مطرح می‌کند که چه مقدار از کاهش شور و اشتیاق به عوامل بیولوژیکی نسبت داده می‌شود و چه مقدار می‌تواند توسط عوامل روان‌شناختی توضیح داده شود. هر دو ممکن است به ادامه هیجان و محبت کمک کنند. این نتایج به دور از روشن بودن اما در عین حال دلگرم کننده هستند.

با این حال، در حالی که این نظرسنجی در مقیاس بزرگ آشکار و تحریک‌کننده است، نگرانی‌های متعددی را باز می‌گذارد، از جمله اینکه آیا شرکت‌کنندگان در مطالعه به طور انتخابی جانبدارانه بوده و پاسخ‌های متورم داده‌اند. علاوه بر این، محققان از پاسخ دهندگان نخواستند منظورشان را از عبارت «عاشق شدن» تعریف کنند. همچنین، محققان هیچ نشانه روشنی ارائه نکردند که در صورت وجود، چه عواملی روان‌شناختی ممکن است در کار باشد. این عوامل استنباط می شوند، اما بیان و تعریف نشده اند.

تفکر نهایی بر این که شخصی را دوست داشتید و حالا او را از دست دادید، قابل پیشگیری است

یک فکر پایانی برای یادآوری

این شکاف در درک تأثیر متقابل بین عوامل روان‌شناختی استنباط‌شده و فرآیندهای بیولوژیکی مستلزم تحقیقات تجربی بیشتر مبتنی بر فرهنگ است. پاسخ های امروزی متناقض، گیج کننده و بی جهت پیچیده هستند.

گاهی اوقات بهترین پاسخ این است که برای ایجاد  یک حا خوب با مشاور مشورت کنیم. چرا که ما نمی توانیم خیلی از مسائل را به صورت حرفه ای بررسی کنیم. ما با اطمینان می دانیم که سطوح متوسطی از اشتیاق می تواند در روابط طولانی مدت وجود داشته باشد.

سخن آخر

ما در موضوع امروز که در وبسایت همکده نوشته شده است درباره از دست دادن شخصی که دوستش دارید قابل پیشگیری است. این امر نیاز به بررسی های بسیاری دارد. روان شناسان و پزشکان در ارتباط با احساسات مشترک بین زوجین نظریات زیادی را ارائه داده اند. ما نیز تمامی آن ها را بررسی کرده ایم.

مرکز مشاوره همکده اولین و بزرگ ترین مرکز مشاوره در ایران است. این مرکز ارائه دهنده خدمات حضوری و مشاوره تلفتی روان شناسی می باشد.