قانونگذاری برای کودکان

کودک شما در هر سنی باشد باید در قوانین خود ثابت‌قدم باشید. اگر والدین قوانین و عواقب آن را دنبال نکنند کودکان نیز این کار را نخواهند کرد. قانونگذاری برای کودکان در هر سن فرق دارد؟

اینجا ایده‌هایی در مورد راه‌های مختلف برای بهترین قانون‌گذاری برای بچه‌ها صحبت شده است.

قانونگذاری برای کودکان از سن 0 تا 2 سال

نوزادان و کودکان نوپا به طور ذاتی کنجکاو هستند. بنابراین باید وسایل وسوسه‌ انگیز و ممنوعه را از جلوی آن‌ها دور کنید. وسایلی مانند تلویزیون‌ها و تجهیزات ویدئویی، استریوها، جواهرات و خصوصاً وسایل نظافت و داروها باید دور از دسترس باشند.

اگر کودک شما به سمت وسیله‌ ای خطرناک یا غیر قابل‌ پذیرش می‌رود به آرامی بگویید ” نه ” و کودک را از آنجا دور کرده و یا حواس او را به یک وسیله‌ ی مناسب دیگر پرت کنید.

کمی زمان انتظار می‌تواند برای نوپایان قانونی مؤثر باشد. مثلاً کودکی که کسی را زده، غذایش را پرت کرده یا کسی را گاز گرفته است باید به او بگویید چرا این رفتار غیرقابل‌قبول است و برای او یک محدوده‌ی زمانی برای نشستن در نظر بگیرید؛ روی یک صندلی آشپزخانه یا پله‌ی پایین، برای یک تا دو دقیقه نشستن، می‌ تواند مؤثر باشد (زمان بیشتر برای کودک نوپا مؤثر نیست).

قانونگذاری برای کودکان سن3 تا 5 سال

با بزرگ شدن کودک و وقتی شروع به درک ارتباط بین کارها و عواقب آن می ‌کند باید صحبت در مورد قوانین خانواده را با او شروع کنید.

قبل از تنبیه کودک برای رفتاری خاص، به کودکان توضیح دهید چه انتظاری از آن‌ها دارید. اولین باری که کودک سه ساله‌ی شما از مداد شمعی خود برای کشیدن روی دیوار اتاق نشیمن استفاده کرد، به او توضیح دهید چرا نباید این کار را انجام دهد و اگر دوباره این کار را بکند چه اتفاقی خواهد افتاد. (برای مثال او باید کمک کند دیوار را تمیز کنید و برای باقی روز نمی‌ تواند از مداد شمعی‌ها استفاده کند) اگر دیوار چند روز بعد بازهم رویش نقاشی شد، به او یادآوری کنید که مداد شمعی برای کاغذ است و بعد مجازاتی که قبلاً گفته بودید را اجرا کنید.

هرچه بیشتر والدین بگویند “من قانون می‌گذارم و تو باید به آن گوش داده یا عواقبش را بپذیری”، برای همه بهتر است. البته گاهی برای والدین ساده‌ تر است که یک رفتار بد را نادیده گرفته یا از عواقبی که در نظر گرفته‌اند بگذرند اما این سابقه‌ی بدی برای شما خواهد شد. تهدیدهای توخالی شخصیت شما به عنوان والدین را تضعیف می‌کند و به احتمال بیشتر کودکان محدودیت‌ها را امتحان خواهند کرد. پایداری کلید یک قانون‌گذاری مؤثر است. والدین باید تصمیم بگیرند قوانین چه هستند و به آن پایدار باشند.

سن6 تا 8

محدودیت‌های زمانی و تعیین مجازات استراتژی‌های مؤثری برای این گروه سنی هستند. باز هم پایداری ضروری است و باید حتماً قوانین را دنبال کرد. روی هر قانونی که گذاشتید بمانید و یا خطر بی‌توجهی به قدرت شما وجود خواهد داشت. کودکان باید بدانند شما به چیزی که می ‌گویید عمل می‌کنید. این نه؛ یعنی که نمی‌توانید به او شانس دوباره‌ای داده یا بگذارید کمی اشتباهات جزئی داشته باشد، بلکه مهم‌ترین قسمت این است که روی حرف‌های خودتان بمانید.

باید دقت داشته باشید تنبیهات غیرواقعی تعیین نکنید، مثلاً در عصبانیت نگویید ” اگر در را به هم بکوبی دیگر هرگز نمی‌توانی تلویزیون نگاه کنی “، دنبال نکردن قانون تهدیدهای شما را ضعیف خواهد کرد. اگر می‌گویید به جروبحث و دعوا در صندلی عقب خاتمه بدهید و در غیر این صورت دور زده و به خانه‌ برمی‌گردید باید حتماً این کار را بکنید. اعتبار شما نزد کودکان باارزش‌تر از این است که یک روز تفریح کنار ساحل را از دست بدهید.

تنبیهات بزرگ می‌توانند قدرت شما به عنوان والدین را از بین ببرند. اگر برای یک ماه دختر یا پسر خود را خانه ‌نشین کنید او انگیزه‌ای برای تغییر رفتار خود نخواهد داشت زیرا حالا همه‌چیز از او گرفته شده است. باید هدفی قرار دهید که کودک در تلاش برای پس گرفتن امتیازی باشد که برای رفتار بدش از دست داده است.

قانونگذاری برای کودکان سن 9 تا 12سال

کودکان در این گروه سنی؛ مانند سنین دیگر می‌توانند با تعیین مجازات‌هایی طبیعی قانونمند شوند. با بالغ شدن کودک و خواستن استقلال و مسئولیت‌پذیری بیشتر، به او یاد دهید پذیرفتن عواقب کارش راهی مؤثر و مناسب برای قانون‌مندی است.

طبیعی است والدین بخواهند کودکان خود را از اشتباهات نجات دهند. اما در طولانی‌مدت با اینکه اجازه دهید کودک اشتباه کند در حق او لطف کرده‌اید. کودکان می‌بینند رفتار نادرست می‌تواند چه معنا و عواقبی داشته باشد و شاید دیگر آن را تکرار نکنند. با این‌ وجود اگر به نظر می‌رسد کودک شما با عواقب عادی کارش چیزی یاد نمی‌گیرد خودتان قوانینی بگذارید تا به تغییر رفتار او کمک کنید. برداشتن امتیازاتی مانند وسایل الکترونیکی می‌تواند تنبیه مؤثری برای این گروه سنی باشد.

سیزده سال به بالا

در این سن شما پایه‌ی کار خود را برای قانونگذاری برای کودکان ساخته ‌اید. کودک شما می‌داند از او چه انتظاری دارید و منظورتان از گفتن جریمه برای کار بد چیست. هنوز گاردتان را ول نکنید. قانون برای نوجوانان به اندازه‌ی کودکان کم سن تر اهمیت دارد. همان‌طور که باید برای کودک 4 ساله زمان خواب تعیین کرده و او را به آن مجبور کنید، نوجوان شما نیز نیاز به محدودیت‌هایی دارد.

برای انجام تکالیف، دیدن دوستان، رانندگی یا رفتن به مهمانی برای او قوانینی گذاشته و با او درباره‌ی آن صحبت کنید تا چیزی برای کودک غیرقابل درک نمانده باشد. شاید او هرازگاهی شکایت کند اما متوجه می‌شود شما در کنترل خودتان هستید. نوجوانان هنوز نیاز دارند شما برایشان محدودیت‌هایی گذاشته و قوانینی در زندگی تعیین کنید. حتی اگر آن‌ها را با مسئولیت‌پذیری و آزادی تربیت کرده باشید.

وقتی نوجوان شما قانونی را می ‌شکند گرفتن امتیازات می‌تواند بهترین برنامه برای او باشد. در حالی ‌که به او می‌گویید برای یک هفته حق استفاده از ماشین را ندارد باید توضیح دهید چرا یک ساعت دیر آمدن به خانه غیرقابل‌قبول و نگران‌کننده است.

به یاد داشته باشید بگذارید نوجوان شما روی برخی مسائل کنترل داشته باشد. این کار نه تنها بسیاری از دعواهای بزرگ شما را محدود می‌سازد  بلکه باعث می‌شود به تصمیم‌هایی که شما باید بگیرید احترام بگذارد. او می‌تواند در مورد لباس، مدل مو یا حتی وضعیت اتاقش تصمیم‌گیری کند. با بزرگ‌تر شدن نوجوان، قلمرو کنترل او ممکن است بزرگ‌تر شده و شامل مقرراتی برای بازگشت به خانه در شب‌ها شود.